Пасля пацвярджэння дыягназу пацыенты з БАС, як правіла, знаходзяцца дома ў коле сям'і. Па меры прагрэсіравання захворвання, пры значным парушэнні рухомасці, глытання і дыхання, магчымых болях, развіцці ўскладненняў (пнеўманіі) пацыенты з БАС шпіталізуюцца ў стацыянар. На завяршальнай стадыі захворвання яны звычайна знаходзяцца дома альбо, па жаданні, могуць быць змешчаны ў хоспіс.
Кансультаваннем і лячэннем пацыентаў з БАС займаецца шырокае кола спецыялістаў. У брыгаду ўрачоў, кожны з якіх уносіць свой уклад у лячэнне і паляпшэнне якасці жыцця пацыентаў з БАС, уваходзяць:
- неўролаг;
- участковы тэрапеўт ці ўрач агульнай практыкі;
- пульманолаг;
- псіхатэрапеўт або псіхолаг;
- спецыяліст па лячэбнай фізкультуры (ЛФК) або рэабілітолаг;
- лагапед;
- нутрыцыёлаг або дыетолаг;
- спецыяліст па рэспіраторнай падтрымцы (анестэзіёлаг-рэаніматолаг).
Неўролаг ажыццяўляе агульнае дынамічнае назіранне за пацыентам, адзначае прагрэсіраванне захворвання, пры неабходнасці накіроўвае да іншых урачоў для аказання спецыялізаванай дапамогі.
Участковы тэрапеўт (урач агульнай практыкі) ацэньвае агульны стан пацыента, фіксуе развіццё ўскладненняў, напрыклад, пнеўманіі, а таксама прымае рашэнне аб шпіталізацыі ў стацыянар.
Пульманолаг рэгулярна ацэньвае функцыю дыхання і, пры неабходнасці, праводзіць спіраметрыю, вучыць адкашлівацца.
Псіхолаг або псіхатэрапеўт кантралюе і карэктуе эмацыйны стан як пацыента з БАС, так і членаў яго сям'і, асабліва ў выпадку развіцця ў яго дэпрэсіі.
Лагапед дапаможа пацыенту з БАС пабудаваць сваё маўленне такім чынам, каб яго было лягчэй разумець тым, хто побач, а таксама каб пацыент марнаваў менш намаганняў на зносіны.
Заняткі з рэабілітолагам (або ўрачом ЛФК) дапамогуць пацыенту з БАС даўжэй захаваць мышачную сілу і фізічную актыўнасць. Пры значным абмежаванні рухомасці спецыялісты вучаць членаў сям'і даглядаць пацыента, выконваць комплекс пасіўных фізічных практыкаванняў для прафілактыкі развіцця кантрактур (абмежаванне рухаў у суставах, пры якіх канечнасць не можа быць паўнавартасна сагнутая або разагнутая). Нават калі пацыент ужо не можа падняць руку ці нагу, гэтыя практыкаванні дапамогуць прадухіліць з'яўленне болевага сіндрому, а таксама пролежняў.
Пры значных парушэннях глытання ставіцца пытанне пра неабходнасць выканання гастрастаміі. Пры згодзе пацыента яму ўсталёўваюць гастрастому, праз якую ў далейшым і адбываецца працэс харчавання. Нутрыцыёлаг або дыетолаг дапаможа сфарміраваць неабходнае і паўнавартаснае меню пацыента з БАС.
Пры выяўленых парушэннях дыхання і рэспіраторнай падтрымкі пацыента з БАС шпіталізуюць у стацыянар для накладання трахеастомы, так званага штучнага дыхальнага горла (спецыяльнай трубачкі, якая змяшчаецца хірургічным шляхам у трахею для забеспячэння працэсу дыхання). Пры неабходнасці анестэзіёлаг-рэаніматолаг далучае пацыента з БАС да апарата штучнай вентыляцыі лёгкіх.
Год таму на базе Рэспубліканскага клінічнага шпіталя Інвалідаў ВАВ быў створаны і функцыянуе цэнтр рэспіраторнай падтрымкі пацыентаў з БАС. Ён забяспечвае лячэннем і падтрымкай пацыентаў з усіх куткоў Беларусі незалежна ад тэрытарыяльнай прыналежнасці або стадыі захворвання. Пакуль гэта адзіны такі цэнтр у нашай краіне.