А ці чулі вы пра такі цуд?! А можа, нават бачылі на свае вочы? Знешне – ну бурак бураком. Толькі сцябліны ярка-чырвоныя, тоўстыя, гонкія і так нізка сядзяць у зямлі, што мімаволі думаеш: а як жа там караняплод той вырасце?! А караняплод у гэтым выпадку і не трэба. Бо ў мангольда спажываюць якраз-такі наземную частку. І гэта, так бы мовіць, ліставы бурак.
Вы запытаецеся: а чаго гэта я ўзімку пра мангольд прыгадала? Ну, па-першае, час назапашваць да вясны насенне, а то разбяруць! А па-другое… Только во апошнюю порцыю мангольда, якая ляжала ў лядоўні, прыгатавала як першую страву. Смачна! І карысна… Вось і вырашыла распавесці. Тым больш… А раптам і зараз дзесьці ён прадаецца? Гэта ж фактычна салата… А можа, яго варта вырошчаць на падваконні?! Але аб усім (як я люблю) – па парадку.
У мінулы дачны сезон, калі мы з-за страшэннага патопу засталіся без ураджаю, мімаволі прыглядалася, праходзячы міма ўчасткаў іншых: а ў каго што расце?! І вось на ўчастку ўрачоў (!) згледзела гэтую незвычайную расліну, якая сядзела непадалёк ад дарогі.
У гутарцы з уладальнікамі ўчастка тата высветліў, што бурак той – ліставы, з яго можна рабіць салату. А затым яму і ўручылі цэлы ахапак – пакаштаваць.
Адразу прызнаюся: нават такі прыгожы, але ж – бурак! – крышыць у салату не рызыкнула. Вырашыла выкарыстаць замест звычайнага бацвіння. І паколькі спраў было шмат, а вольнага часу не назіралася… Праз некалькі дзён я той ахапак прамыла пад струменем праточнай вады (па адной сцябліне), прасушыла і… парэзала на дробныя кавалачкі. А затым расклала на невялікія порцыі ды змясціла ў лядоўню.
Натуральна, што прыгатаваць вырашыла ўзімку. Дадала да капусты белакачаннай, зварыла першую страву з фрыкадэлькамі. Першую лыжку каштавала асцярожна. М-м-м-м-м, якая ж смаката! І не зусім бацвінне па смаку. Не магу ні з чым параўнаць. Проста арыгінальна і смачна. І нават крыху шкада, што запасы ўжо закончыліся…
А які прыемны мангольд навобмацак, калі яго дастаеш з лядоўні! Лёгкі, сухі, шамаціць… Рэлакс! 🙂 Раю ўсім… Між іншым, ён можа быць не толькі з чырвоным сцяблом, але і з белым, і нават… ледзь не ва ўсе колеры вясёлкі афарбаваным! Будзем даследаваць… 🙂
А што тычыцца карысці мангольда…
У ім ёсць вітаміны А, С, К, жалеза, кальцый, лёгказасваяльны бялок, фоліевая кіслата, клятчатка, антыаксіданты… А паколькі маецца яшчэ і біятын, значыць, рэгулярнае спажыванне мангольда паляпшае структуру валасоў, надае ім бляск. І на скуру таксама ўздзейнічае самым найлепшым чынам.
Але, як кажуць, мангольд спажывай – ды меру ведай!
Бо вялікая колькасць спажытага на карысць не пойдзе, хутчэй наадварот. А вось пахудзець з яго дапамогай можна, бо ён, апроч іншага, спрыяе добраму абмену рэчываў. Таксама цуда-гародніна паляпшае працаздольнасць мозгу і дапамагае падтрымліваць у норме зрок.
Ну і, вядома ж, з дапамогай мангольда можна падтрымаць імунітэт.
Як людзі дасведчаныя раяць яго спажываць у гэтым выпадку?
Дадаць да 250 грамаў расліны 2 зубкі часнаку і 1 ст.л. алею (мангольд і часнок здрабніць).
Кажуць, што ў прахалоднае надвор’е такая своеасаблівая салата – самае тое…
А сок мангольда выкарыстоўваюць як для ачышчэння крыві, так і… для яе спынення. Практычна як трыпутнік! Толькі варта змачыць у соку марлю і прыкласці да раны.
Што тычыцца супрацьпаказанняў для ўжывання ўнутр, дык гэта найперш гастрыт, жоўцекамянёвая хвароба, а таксама не раяць есці пры павышанай згусальнасці крыві, камянях у нырках, індывідуальнай непераноснасці.
Да сваёй радасці, прачытала, што ўзімку на падваконні мангольд таксама можна вырошчваць! І ў агародзе расліна да ўмоў непатрабавальная. Нават устойлівая да нізкай тэмпературы. Так што будзем з мангольдам! 🙂