З аднаго боку, той, хто лічыць сябе добрым чалавекам, і так тую дабрыню праяўляе, праўда? І менавіта спантанна… А з другога… Калі на гэта ўжо проста не хапае ні душэўных, ні фізічных сіл… Магчыма, веданне пра своеасаблівае свята ўсё ж падштурхне на праяву дабрыні хаця б да сваіх блізкіх? Суседзяў, калег, знаёмых… А то і незнаёмых. І ўсведамленне «плюсіка ў карму» таксама будзе не лішнім?
Разважаць, вядома ж, прасцей. Рабіць – складаней. Бо дзесьці ўжо адвыклі. Дзесьці – сапраўды няма ніякага жадання, калі вакол – усё дрэнна. Але калі прызнаць той факт, што Сусвет усё чуе і бачыць… І што плюсікі сапраўды залічваюцца… Павінен жа быць пэўны пераломны момант у жыцці? Магчымасць зірнуць на сябе, сваё жыццё збоку? У рэшце рэшт, нагода для гэтага?
А нагода – вось яна, сёння!
І першае, што варта зрабіць, – паспрабаваць прыгадаць тры добрыя справы апошніх дзён. Калі вы праявілі дабрыню, клопат, увагу, любоў да бліжняга. Даўно тое было?! Значыць, сапраўды час ужо, час сагрэць уласнай дабрынёй іншых.
А цяпер прыгадайце, калі вы адчулі праяву дабрыні. Калі штосьці добрае зрабілі менавіта для вас. Адчуваеце, як саграваюць нават успаміны пра гэта? Дарэчы, а што сагравае больш: уласная праява дабрыні ці яе прыняцце? Упэўнена, што ў кожнага па-рознаму. Мне ўсё жыццё больш падабаецца аддаваць, чым браць. І гэта ў мяне ад мамачкі маёй… З дзяцінства…
Вельмі важна таксама ўмець адчуць дабрыню, накіраваную на вас з боку іншых. Бо, бывае, мы проста не ўмеем яе прымаць, як часам не ўмеем прымаць кампліменты: годна, з падзякай і з усведамленнем, што нам сапраўды хочуць зрабіць прыемнае.
А вы памятаеце, як ад добрых спраў (зробленых вамі ці зробленых для вас) узнімаецца настрой?! І хочацца насамрэч падольш затрымаць гэтае адчуванне. Тады, здаецца, нават фізічнае самаадчуванне паляпшаецца.
Хаця чаму – здаецца?! Так яно і ёсць! Спецыялісты ж ужо даўно сцвярджаюць, што ад праяў дабрыні паляпшаецца работа сэрца, зніжаецца артэрыяльны ціск, рызыка ўзнікнення дэпрэсій, узровень стрэсу, захоўваецца душэўная раўнавага… Атрымліваецца, што добрым быць нават для здароўя карысна! І чым гэта не падстава сёння ўзяць – і праявіць дабрыню?! Спантанна…
А як часта здаралася ў вашым жыцці, шаноўныя сябры, што чалавек… проста не заўважаў добрыя справы? Не ўспрымаў іх такімі? Што вы адчувалі тады? Крыўду? Расчараванне? Казалі сабе: «Больш ніколі…»? Але ж дабрыня, як вядома, не патрабуе падзякі… Не вымагае штосьці ўзамен па прынцыпе «Ты – мне, я – табе»…
Галоўнае – унутранае ўсведамленне, што вы ўсё зрабілі правільна. Сказалі тое, што чалавеку ў гэты момант хацелася пачуць. Падаравалі штосьці, што яму неабходна. Дапамаглі тады, калі ён сам мог з гэтым не справіцца. Суцешылі. Абнадзеілі. Падтрымалі. Варыянтаў праявы дабрыні – бясконцае мноства! Паўтаруся: было б жаданне…
Не дзеля таго, каб вас называлі добрым чалавекам (штосьці ў гэты момант прыгадаўся мне раман «Майстар і Маргарыта» Булгакава). Мецэнатам, фундатарам… Дабрыня – справа такая. Як і шчасце, у многім любіць цішыню. Вы са мной згодныя?!
Тады давайце пачнем ад сёння вучыцца той самай дабрыні альбо аднаўляць атрыманыя колісь веды. І ў гэты Міжнародны дзень праявім яе спантанна. Хаця б у дачыненні да аднаго чалавека ці жывёлы, птушкі, расліны… Хаця, як вядома, «Добрым быць зусім-зусім няпроста…» 🙂