За вакном – лістапад. Прачынаешся пад стогн будзільніка – цёмна, з працы выходзіш – то месяц на небе, то хмары альбо дождж са снегам ... Хочацца пад коўдру, і не вылазіць з-пад яе да самай вясны. Можна, вядома, у гэты жудасны момант усё кінуць і махнуць у які-небудзь Егіпет, АЛЕ: рэзкая змена клімату па вяртанні будзе доўга нагадваць пра сябе кашлем і насмаркам. Што ж рабіць?
Адпачываць! І для гэтага зусім не абавязкова купляць квіток на самалёт. Без усялякіх спецыяльных медыцынскіх накіраванняў, проста забраніраваўшы нумар (ці катэдж, калі вас шмат) праз сайт www.plissa.by альбо www.booking.com, можна не проста змяніць працу на рэлакс, але і, пры пэўнай долі фантазіі, патрапіць у іншы час, а можа – і ў іншае вымярэнне, дзе не існуе дэдлайн і незадаволеных калег і суседзяў, дзе вам рады і шчыра хочуць, каб вы забыліся на праблемы і справы…
Адпачынак ў Беларусі
Санаторна-курортны комплекс «Пліса»
Дзе ж гэта райскае месца? Запісвайце адрас – Віцебская вобласць, Глыбоцкі раён, вёска Пліса, вуліца Гвардзейская, 4 …
Які замак?
Самы сапраўдны! Убачыўшы яго, у мяне асабіста ўзнікае жаданне праверыць наяўнасць дваранскіх каранёў і паправіць крыналін выпрастаць спіну... Цікава, што пабудаваны ён у форме крыжа Ефрасінні Полацкай, святой заступніцы беларускай зямлі, якая нарадзілася непадалёк (дарэчы, вам прапануюць экскурсіі – і ў Полацк таксама).
Гістарычны экскурс на сайце санаторыя кажа пра тое, што берагі возера Пліса людзі аблюбавалі яшчэ 3 тысячы гадоў таму, так што я не была першапраходцам. З Мінска я ехала па навігатары ў тэлефоне і нават не заблукала (амаль, кола праз Глыбокае – не лічым. Як можна не збочыць туды, куды запрашае велізарная банка згушчонкі?). Паказальнік ля самой вёсцы Пліса таксама не падвёў – пара хвілін і перада мной вялікі плот і пост аховы. Ахоўнік раіць пад'ехаць да ўваходу ў галоўны корпус на машыне, а пасля вярнуцца і пакінуць аўто на паркоўцы пад яго і відэакантролем.
На рэцэпшане дзве мілыя дзяўчыны ў кашулях з нацыянальнай вышыўкай прымаюць мой пашпарт і прапануюць спачатку перакусіць з дарогі, а потым уладкавацца ў нумар – абед заканчваецца праз паўгадзіны. Згушчонка – гэта добра, але абед справа важная, так што іду праз галерэю на другі паверх – у сталовую. Ого, для канца абедзеннага часу выбар цудоўны: тры віды супу, качка, рыба, свініна, запечаная агародніна, салаты, булачкі, кававы аўтамат і сокі на выбар ... Падобна на тое, што згушчонка мне яшчэ не хутка спатрэбіцца!
Пасля сытнага абеду ўладкоўваюся ў нумары і разумею, што фотаапарат дакладна спатрэбіцца! Пейзаж з вакна на возера – проста цудоўны. Але мне яшчэ трэба адагнаць машыну і схадзіць да дзяжурнага доктара за раскладам працэдур (пэўная колькасць уключана ў кошт пуцёўкі)…
У кошт санаторна-курортнай пуцёўкі ўваходзіць:
- трохразовае харчаванне;
- першасная кансультацыя ўрача;
- наведванне аквазоны;
- пражыванне ў нумары абранай катэгорыі.
Даведаўшыся пра мае спадзяванні, урач выдае вялікі спіс (па пары на кожны дзень тыдня) тых самых бясплатных і вельмі карысных працэдур і на маю нясмелую прапанову аздараўляцца свежым хваёвым паветрам і свежай азёрнай вадой смяецца і раіць хаця б раз наведаць басейн, мінеральныя і гразевыя ванны, а раптам спадабаецца (забягаючы наперад, спадабалася) ... Стаўленне медперсаналу, як і супрацоўнікаў санаторыя, вельмі ўважлівае і добразычлівае (дарэчы, не трэба думаць пра гігіенічныя рэчы: і халаты з тапачкамі, і ручнікі, і аднаразовую бялізну і шапачку для купання – усё выдаюць).
Сюды прыязджаюць з рознымі праблемамі: артапедычнымі, гінекалагічнымі, неўралагічнымі – да ўсіх індывідуальны падыход: дыягнастычныя даследаванні правядуць, прапануюць догляд цела і твару, а таксама самы шырокі выбар спартыўных (більярд, катамаран, лодка, тэніс, трэнажорная зала, велапрагулкі, скандынаўская хада, валейбол, ролікі, цір, міні-футбол і інш.) і забаўляльных мерапрыемстваў (караоке па вечарах, як і праграмы для дзяцей і дарослых карыстаюцца поспехам) – ва ўсім адчуваецца творчы падыход і душа…
Гэта адзначаюць усе. У гэтага месца нейкае ціхае зачараванне. Тут хочацца загарнуцца ў плед і сядзець на беразе, піць маленькімі глыткамі каву, звараную ў бары з роднай назвай «Шынок» Шляхціц Завальня» ... А пасля шпацыраваць па лясных сцяжынках і адчуваць, як час спыніўся недзе побач – перадыхнуць, выпіць гарбаты з мёдам і падарыць сабе некалькі дзён спакою і прымірэння. Можа, гэта і ёсць самыя галоўныя лекі ў сучасным неспакойным свеце.