Site icon Слушна

«Мужык не павінен сядзець з дзецьмі». Яшчэ 4 міфы пра шлюбныя адносіны (+ відэа)

  • Святлана Стахоўская
    • міфы пра адносіны

    Тэма міфаў, якія перашкаджаюць нам пабудаваць гарманічныя адносіны, выклікала вялікі рэзананс сярод чытачоў нашага партала.

    Па шматлікіх просьбах працягваем гутарку.

    Яшчэ больш пра міфы ў шлюбным жыцці журналісту Слушна дацэнт кафедры клінічнай і кансультатыўнай псіхалогіі Інстытута псіхалогіі БДПУ імя. М. Танка, кандыдат псіхалагічных навук Сяргей Жарабцоў.

    Да першых чатырох названых раней міфаў дадаем яшчэ чатыры.

    4 мифа об отношениях. «Мужик не должен сидеть с детьми»

    Міф 5. Адносіны павінны быць адзін раз і на ўсё жыццё

    Гэтая ўстаноўка вельмі прыгожа выглядае ў рамантычных фільмах, у якіх вяселле з'яўляецца хэпі-эндам. Што ж адбываецца далей, часта застаецца толькі здагадвацца. Людзі, якія ўпэўнены, што шлюб – гэта сувязь, якую немагчыма разарваць на працягу ўсяго жыцця, часта перастаюць старацца («Я і так ужо ў адносінах, навошта напружвацца»).

     
    Сяргей Жарабцоў
    Дацэнт кафедры клінічнай і кансультатыўнай псіхалогіі Інстытута псіхалогіі БДПУ імя. М. Танка, кандыдат псіхалагічных навук
    Часта чую ад кліентаў, што адносіны былі няўдалымі, таму што яны скончыліся. Прычым як быццам усё роўна, колькі яны доўжыліся і якой былі якасці. На самай справе калі ў пары быў хаця б адзін дзень, хоць бы адзін год, калі ім было добра, то можа гэта і ёсць тое, што трэба. І не варта надзяляць гэтую сувязь чымсьці дадатковым, чакаць чагосьці большага. Адносіны тым і добрыя, што маюць інтрыгу, яны жывыя нявызначанасцю. Яна абазначае, што яны ў любы момант могуць скончыцца. Калі гэтай інтрыгі няма, то, хутчэй за ўсё, і якасць адносін пераходзіць на ўзровень аўтаматычных зносін, узнікае штодзённасць. І адносіны згасаюць. Я не хацеў бы праграмаваць на тое, што любыя адносіны рана ці позна заканчваюцца. Напэўна вы ведаеце нямала мужоў і жонак, якія цалкам шчасліва жывуць усё жыццё. Але гэта не абазначае, што іх адносіны не маглі спыніцца раней. І неабавязкова ўспрымаць гэты канец як трагедыю. Можна быць удзячнымі за тое, што было, займець вопыт.

    Міф 6. Мы пабудуем сям'ю, якая цалкам адрозніваецца ад бацькоўскай

    Звычайна так кажуць людзі, якім не падабалася тое, як будаваліся ўзаемаадносіны ў сям'і іх бацькоў.

     
    Сяргей Жарабцоў
    Дацэнт кафедры клінічнай і кансультатыўнай псіхалогіі Інстытута псіхалогіі БДПУ імя. М. Танка, кандыдат псіхалагічных навук
    Бацькі ў нас жывуць усё наша жыццё. Іншая справа, усведамляем мы гэта ці не. Добра, калі пашанцавала з бацькоўскай сям'ёй, дзе былі безумоўная любоў, пазітыўныя адносіны паміж мужам і жонкай. Калі не, то людзі схільныя ўвесь час як бы аспрэчваць сваіх бацькоў унутры сябе. У кожнай сям'і заўсёды ёсць тое, чаму можна павучыцца. Карысна паглядзець як бы збоку, што было добрага, а што не падабалася. І ўзяць на ўзбраенне. У дзяцінстве фарміруюцца звычкі дзейнічаць, думаць і адчуваць, а таксама паводніцкія. І адносіны паміж мужам і жонкай могуць будавацца зыходзячы з тых эмацыйных патэрнаў, якія ўзніклі яшчэ ў той час. З-за чаго з'яўляецца, напрыклад, ідэалізацыя пры закаханасці? Як раз па звыклым механізме атрымання любові ад сваіх бацькоў, калі дзіця адчуваў асалоду, сытасць, абароненасць, клопат. Калі мужчына знаходзіцца ў падобным стане побач з жанчынай, то ён сапраўды ўлюбляецца па вушы, таму што спрацоўвае механізм ідэалізацыі.

    Міф 7. Наша сям'я павінна быць лепшай, за іншыя

    Адсочванне старонак знаёмых у сацсетках: хто куды паехаў адпачываць, чаго дасягнуў, каму што падарылі на свята... Час панавання сацыяльных сетак дае добрую глебу для ўключэння пары ў гонку «фасадаў» (спроб даказаць суседзям, што жывуць лепш), дэманстрацыі ідэальных вобразаў. Бывае, на стварэнне гэтай бачнасці сыходзіць уся энергія мужа і жонкі - замест таго, каб накіраваць яе на падтрыманне ўласнай унутранай атмасферы.

     
    Сяргей Жарабцоў
    Дацэнт кафедры клінічнай і кансультатыўнай псіхалогіі Інстытута псіхалогіі БДПУ імя. М. Танка, кандыдат псіхалагічных навук
    Звычайна гэты міф нараджаецца ў псіхіцы людзей несамадастатковых. Ён уласцівы традыцыйнай культуры. Важна разумець, што людзі самі выбіраюць лад жыцця, стыль адносін, характар звычак, сямейнага выхавання. Не трэба азірацца на іншых. Да іх можна ставіцца як да магчымасцей, здольных узбагаціць ваша жыццё. Калі іншы нешта зрабіў і гэта цалкам годна, мне неабавязкова на злом галавы рабіць тое ж самае. Я проста магу ўзяць гэта на ўзбраенне. Механізмы пераймання павінны адступаць, прыходзіць час усвядомленасці, свабоднага выбару. Сёння столькі ж магчымасцей быць свабодным і самастойным, колькі і быць залежным ад іншых. Сапраўды, візуальная культура, якая нас атакуе з усіх бакоў, падштурхоўвае да пэўнага ладу жыцця. Але мы бачым, што многія не паддаюцца масавай культуры. Яны сапраўды выбіраюць і захапленні па сабе, і ў цэлым лад жыцця па сабе. Яны самі вырашаюць, як ім абсталяваць дом, як правесці адпачынак, дзе і кім працаваць. І як у рэшце рэшт жыць адзін з адным. Такіх прыкладаў вельмі шмат. Значна больш, чым было 30 і нават 20 гадоў таму. Грамадства разнастайнасці, пра якое многія даўно ўжо кажуць, прыходзіць. І яно даступна для нас. Важна з гэтай разнастайнасці выбраць не тое, што выбірае большасць, а тое, што падыходзіць нам.

    Міф 8. Ёсць добрыя і дрэнныя ролі ў шлюбных адносінах

    Нягледзячы на тое што мы лічым сябе людзьмі прагрэсіўных поглядаў, шмат у каго выклікае асуджэнне і здзіўленне, калі, напрыклад, хатнімі справамі займаецца мужчына, а асноўным здабытчыкам выступае жанчына.

     
    Сяргей Жарабцоў
    Дацэнт кафедры клінічнай і кансультатыўнай псіхалогіі Інстытута псіхалогіі БДПУ імя. М. Танка, кандыдат псіхалагічных навук
    Часта жонкі арыентуюцца на свае ўяўленні пра ідэальнага мужа і ідэальную жонку. Гэта стэрэатыпы. Яны не нададуць упэўненасці ў сямейным жыцці. Кожны выбірае па сабе. Мужчына не губляе мужнасці, седзячы з дзецьмі. Яна залежыць перш за ўсё ад самасвядомасці, а не ад таго, што чалавек робіць. Вядома, калі ён сам пачне рабіць высновы, што гэта не мужчынская справа, то напэўна ў яго з'явяцца комплексы, узнікнуць канфлікты з жонкай на гэтую тэму. Але калі мужчына ўпадабаў гэта сам, то няма падстаў для таго, каб ён адчуваў сябе нядобра. Зараз у хаду фраза «Я вас пачуў». Гэта тое, што могуць казаць муж і жонка сваім бацькам, сваякам, сябрам. «Я вас пачуў». А далей дзейнічаць так, як вы самі лічыце патрэбным.

    Мужнасць быць сабой у адносінах

     
    Сяргей Жарабцоў
    Дацэнт кафедры клінічнай і кансультатыўнай псіхалогіі Інстытута псіхалогіі БДПУ імя. М. Танка, кандыдат псіхалагічных навук
    У Карла Юнга ёсць паняцце «самасць». Гэта нейкі асяродак асобы, тое, што з'яўляецца голасам індывідуальнасці. Важна ўмець прыслухоўвацца да яе. І знайсці магчымасці, як яе праявіць. Мець смеласць не тлумачыць нічога іншым. Калі камусьці цікава, яны спытаюць. Нямецка-амерыканскі філосаф Паўль Цілі ў сваёй кнізе так і піша: «Быць сабой - гэта мужнасць». Часам за сваю індывідуальнасць трэба змагацца. Але калі чалавек хоча быць шчаслівым і здаровым у псіхалагічным плане, ён павінен жыць адпаведна сваёй самасці. Гэта выклік, які кідае нам сучасны свет. Ёсць шмат пагроз, але ў той жа час шмат магчымасцей. Пытанне, што мы абярэм. На шчасце, надыходзіць час, калі жыццё становіцца індывідуальнай задачай кожнага. І зыходзячы з яе выстройваюцца адносіны. Важна размаўляць пра гэта са сваім партнёрам.

    Нягледзячы на ўяўную прастату, часам самым складаным у адносінах аказваецца заставацца самім сабой. Не замарожвацца у сваім развіцці, не баяцца дазволіць рабіць тое ж самае партнёру, прытрымлівацца свайго ўласнага шляху, нават калі ён незразумелы большасці. Можа, не кожная пара ажэніцца адзін раз на ўсё жыццё. Гэта прадбачыць немагчыма. Але ж часам справа не ў працягласці сямейнага жыцця, а ў яго якасці.

    Чытайце пачатак гутаркі >>>

    https://bel.24health.by/kontrol-prevrashhaet-muzha-v-domashnee-zhivotnoe-4-mifa-o-supruzheskix-otnosheniyax/

    Exit mobile version