Міф першы. Колеры ўздзейнічаюць на ўсіх аднолькава
Існуе мноства літаратурных крыніц, якія распавядаюць пра ўздзеянне хроматэрапіі. Прааналізаваўшы іх, можна знайсці, напрыклад, што лячэнне чырвоным колерам узбуджае нервовую сістэму, а зялёным — супакойвае.
Рэальнасць. На самай справе зялёны можа аказваць дзеянне адваротнае — трымаць у напружанні. Колеры ўздзейнічаюць не аб'ектыўна, адразу на падсвядомасць і фізіялогію, а хутчэй суб'ектыўна, праз культурнае асяроддзе, праз эмацыйныя каляровыя асацыяцыі.
Кожны чалавек валодае сваім «каляровым кодам», што і варта ўлічваць у колератэрапіі. Гэта значыць, што ён мае патрэбу ў пэўнай колеравай гаме, якой імкнецца сябе акружыць з дапамогай прадметаў побыту, «апрануць» на сябе, выкарыстоўваючы вопратку, і нават з'есці, падбіраючы прадукты харчавання ўпадабанага колеру. Гэты каляровы код мяняецца на працягу жыцця ў залежнасці ад узроўню гармонаў, узросту, абставінаў, развіцця мыслення, узроўню адукаванасці, звужэння або пашырэння свядомасці.
Міф тры. Кожны колер мае сваё толькі станоўчае ці толькі адмоўнае значэнне
Рэальнасць. Любы колер, як і любая з'ява ў жыцці мае сваю дуальную прыроду. І нават тыя колеры, якія большасцю людзей успрымаюцца як станоўчыя, прыемныя, радасныя, могуць выклікаць пры іх пераборы або якім-небудзь спалучэнні адмоўныя ўражанні і настрой.
Уплыў колератэрапіі залежыць і ад таго кантэксту, у якім ён выкарыстоўваецца (навакольнае асяроддзе, фактуры, матэрыялы).
Чым вышэйшы інтэлект і ўзровень адукаванасці чалавека, чым шырэйшая яго свядомасць, тым больш складаная гама адценняў яму патрэбная, тым больш колераў ён можа адрозніваць і ўспрымаць. Колер для чалавека — перш за ўсё сімвал. За кожным колерам хаваецца эмоцыя або пачуццё, за кожнай эмоцыяй і пачуццём — жыццёвая сітуацыя, акалічнасць, зносіны з іншымі людзьмі ці навакольным асяроддзем. Такім чынам у колеры «кадзіруецца» важная жыццёвая інфармацыя.