Піжма – ад глістоў, падбел – ад аблысення: чым лячыліся нашыя продкі

ТОП-17 гаючых траў

 У этнаграфічным музеі сабраная вялікая калекцыя раслін, якія выкарыстоўваліся для лячэння.

Святаяннік

— На Беларусі святаяннікам называюць «зверобой». Лекары мінулага сцвярджалі, што зёлка лечыць «ад 99 хваробаў». Яго заварваюць і п’юць пры страўнікава-кішэчнах захворваннях, хваробах печані, крыві, скуры.

Чарніцы

Зараз якраз сезон чарніц. Нашы продкі нарыхтоўвалі іх цэлымі бочкамі. Чаму?

— Іх ужывалі пры хваробах страўніка, кішэчніка і пры паносах. Вялікая эфектыўнасць ад прыёму свежых ягад чарніц пры падагры, рэўматызме, пры парушаным абмене рэчываў.

Брусніцы

— Брусніцы нашыя продкі выкарыстоўвалі пры катары страўніка з недастатковай страўнікавай кіслотнасцю, пры паносах, рэўматызме, падагры.

Журавіны

— 25% нашага раёна займаюць балоты, дзе растуць гэтыя ягады. У народнай медыцыне журавіны ўжываюць пры гіпертаніі і паніжанай кіслотнасці страўнікавага соку. Ягады дзейнічаюць вельмі мачагонна і, як лічаць, без шкоды для нырак, нават пры вялікіх дозах. Нашыя продкі на зіму проста залівалі ягады вадой у цэбрах, і на працягу амаль 10 месяцаў яны былі як свежыя.

Падбел

— Продкі скарыстоўвалі лісце падбелу разам з кветкамі пры кашлі, бранхіце, адсутнасці апетыту. Здробненае свежае лісце дапамагае пры запаленні венаў ног. Сумессю лісця падбелу і крапівы мыюць галаву пры выпадзенні валасоў.

Дзівасіл

— У народзе лічаць, што «дзевяць чароўных сіл» расліны паляпшаюць стан здароўя пры многіх захворваннях. 3 даўніх часоў дзівасіл вядомы як сродак лячэння ліхаманкі, запалення верхніх дыхальных шляхоў, ужываецца для паляпшэння стрававання і абмену рэчываў. Настой з дзівасілу засцерагае ад гастрыту, язвы.

Скрыпень

— Скрыпень здаўна ўжываюць у якасці заспакаяльнага сродку, як валяр'яну, пры гастрыце з падвышанай кіслотнасцю, язвавай хваробе. Парашком з лісця пасыпаюць абмарожаныя месцы. Расліну таксама ўжываюць у ежу (маладыя каранёвыя парасткі адварваюць).

Чыстацел

— У Беларусі яго яшчэ называюць «падтыннік», ці «ластаўчына трава». Чыстацел выкарыстоўвалі для лячэння мазалёў, захворванняў скуры, печані. Падтыннік яшчэ называюць бародаўнікам, жоўтамалочнікам, рудзянцом, бо сокам гэтай расліны з поспехам выводзяць бародаўкі, мазалі, лечаць пухліны.

Бяссмертнік

— Бяссмертнік, цмен, або сухацвет. Народныя назвы гэтай зёлкі – кацялапкі, сухазелле. Цмен дапамагае пры неўралгіі, захворваннях печані, нырак.

Крапіва

— Крапіву спрадвеку нашыя продкі шанавалі, бо часта яна ратавала ад смерці. Калі вясною сялянам не хапала хлеба, дык крапіва з лебядою ўжываліся ў ежу. Пасля зімы жыгучка дапамагала ад авітамінозу. Гэтая зёлка павялічвае колькасць гемаглабіну пры лячэнні малакроўя, добра загойвае раны.

Разак

— Ёсць у музеі трава «крываўнік» (руск. «тысячелистник»). У нашых мясцінах за ёй замацавалася назва «серпарэз», або «парэзнік». Яе назвалі так таму, што жанчыны, якія жалі жыта сярпом, часта мелі парэзы. Менавіта серпарэз хутка спыняў кроў і загойваў раны.

Чабор

— Чабор ратуе ад кашлю, лечыць бранхіт і іншыя прастудныя захворванні. Карысная расліна пры захворваннях суставаў, мышцаў, нервовай сістэмы.

Палын

— Трава расліны лічылася вельмі гаючай і ўжывалася пры захворваннях нырак, як супрацьяддзе пры атручваннях. Гэтай травой лечаць пры захворваннях суставаў, бранхіяльнай астме, язве страўніка, выкарыстоўваюць для ўмацавання валасоў.

Рамонак

— Рамонкі валодаюць супрацьзапаленчым, супрацьалергічным дзеяннем. Каб надаць валасам залацістае адценне, пры мыцці нашыя продкі заўсёды выкарыстоўвалі рамонкі.

Трыпутнік

— Трыпутнікам падарожнікі абкладвалі ногі, падэшвы, каб суняць стомленасць, залячыць мазалі і раны. У мінулыя часы чароўныя ўласцівасці зёлкі скарыстоўвалі пры захворваннях лёгкіх, страўніка, вачэй і вушэй. Увесну пры авітамінозе маладыя лісточкі трыпутніку можна дадаваць у салаты.

Верас

— Вялікую карысць для здароўя мае не толькі верасовы мёд, але і сам верас. Яго ўжываюць пры бяссонніцы ды іншых нервовых захворваннях. Лечаць верасам печань, ныркі, а яшчэ заварваюць траву і п'юць, як чай.