Постменапаўза – старасць альбо новы этап жыцця?

І калі са знешнімі ўзроставымі зменамі можна альбо змірыцца, альбо паспрабаваць схаваць іх з дапамогай касметычных сродкаў, дык унутраныя праблемы выклікаюць думкі пра зусім іншую якасць жыцця. Існуе меркаванне, што менапаўза – гэта заканчэнне жаноцкасці і пачатак старасці, гэта значыць – час стратаў. Гэта заўсёды палохае, і здаецца, што наперадзе больш нічога няма.

Гэта самая вялікая памылковая думка, сцвярджае галоўны пазаштатны герантолаг Міністэрства аховы здароўя, кіраўнік Рэспубліканскага геранталагічнага цэнтра (актыўнага даўгалецця) Людміла Жылевіч. На яе думку, постменапаўза – гэта толькі новы этап у жыцці жанчыны. І ад таго, як яна да гэтага ставіцца, шмат у чым залежыць яе эмацыянальны стан і самаадчуванне. Свой погляд на праблему эксперт прадставіла на Міжнароднай відэаканферэнцыі «Эндакрынныя аспекты рэпрадуктыўнага здароўя», якая прайшла ў снежні 2020 года.

Падтрымка блізкіх і лад жыцця

Прыкладна праз год пасля менапаўзы надыходзіць перыяд постменапаўзы, які працягваецца да 65-70 гадоў альбо да заканчэння жыцця. Разам з тым, для здароўя жанчыны важныя не толькі яе сімптомы, але і аддаленыя наступствы ўздзеяння працяглай гарманальнай недастатковасці, у прыватнасці гіпаэстрагеніі (зніжэнне ўзроўню эстрагенаў), на розныя органы і сістэмы яе арганізма. Часцей за ўсё гэтыя парушэнні выяўляюцца ў выглядзе захворванняў сардэчна-сасудзістай і касцяной сістэмаў, якія з'яўляюцца вынікам гарманальнай перабудовы і непазбежных працэсаў старэння.

Паводле слоў Людмілы Жылевіч, лічыцца, што на ўзрост уступлення ў менапаўзу аказваюць уплыў як спадчынныя (узрост клімаксу маці, бабулі, цёткі), так і набытыя фактары.

Немалаважнае значэнне мае ў гэты перыяд і «надвор'е ў доме» – стаўленне мужа да жонкі, яго падтрымка, дадае спецыяліст. Калі жанчына адчувае паталагічны ўплыў гармонаў, у яе адбываецца перабудова ўсяго арганізма, гэта не можа не адбіцца на яе эмацыянальным самаадчуванні (раздражняльнасць, перапады настрою). І ў гэты перыяд ёй як ніколі патрэбная падтрымка сям'і. Калі яна ёсць, дык постменапаўза набывае нармальны фізіялагічны характар, падкрэсліла Людміла Жылевіч.

Акрамя сацыяльных фактараў, на тое, як будзе працякаць постменапаўза, вялікі ўплыў аказвае той лад жыцця, які вяла жанчына ў мінулым. Так, вялікі індэкс масы цела, метабалічны сіндром, нерэгулярная фізічная нагрузка, курэнне больш за 10 цыгарэтаў у дзень будуць спрыяць паталагічнаму цячэнню менапаўзы. Да таго ж, да яе праяваў можа далучыцца велізарная колькасць «заробленых» на працягу жыцця саматычных захворванняў.

Асаблівая ўвага – свайму здароўю

Практычна 45% жанчын ва ўзросце 60+ застаюцца адзінокімі. Гэта таксама фактар, які спрыяе постменапаўзальнаму паталагічнаму перыяду. Тым не менш, жыццёвыя каштоўнасці беларусак пазітыўныя. Прыкладна 85% з іх у першую чаргу думаюць пра здароўе, сям'ю і дзяцей. Аднак, добрым сваё самаадчуванне лічыць толькі невялікі працэнт беларусак.

З цягам часу з'яўляюцца змены ў арганізме, якія характэрныя толькі для сталага веку, – так званыя герыятрычныя сіндромы (усяго іх апісана 85):

• саркапенія (страта мышачнай масы);
• слабасць у руках;
• мальнутрыцыя (пагаршэнне працы стрававальнай сістэмы, недастатковасць харчавання), якая выяўляецца ў страце апетыту, незасваяльнасці пэўных прадуктаў і г.д.;
• сіндром падзення;
• схільнасць да дэпрэсіі;
• зніжэнне памяці (дарэчы, кагнітыўны дэфіцыт у жанчын ва ўзросце 70 гадоў і старэйшым у параўнанні з папярэдняй пяцігодкай прагрэсуе на 30% часцей).