Здаўна піва шанавалі не толькі за натуральнасць і п'янлівы эфект, але і за гаючыя ўласцівасці. Хмельны напой шырока выкарыстоўвалі ў народнай медыцыне як сродак пры кашлі, болях у горле, бяссонніцы, праблемах са скурай (дэрматыты, высыпанні), для ўмацавання і бляску валасоў.
Усё гэта спарадзіла вакол піва мноства міфаў. Журналіст інфармацыйнага партала Здаровыя людзі разам з вядучым навуковым супрацоўнікам аддзела наркалогіі РНПЦ псіхічнага здароўя, кандыдатам медыцынскіх навук, дацэнтам Уладзімірам Максімчуком разбіралася, што ў іх праўда, а што не.
Чым больш у піве хмелю, тым яно мацней
Сінанімічны рад слову «хмельнае» складаюць словы «спіртное», «п'янае», «бударажачае»... Верагодней за ўсё, адсюль і міф: чым больш хмелю ў піве, тым вышэй у ім градус. На самай справе, хмель змяшчае раслінныя рэчывы, якія выступаюць у ролі кансервантаў і дазваляюць працягваць тэрмін захоўвання прадукту. Акрамя таго, хмель надае піву характэрныя водар і гарчынку. Сучасная броварная вытворчасць выкарыстоўвае шырокую палітру культываваных араматычных гатункаў хмелю і іншых натуральных араматызатараў для надання піву розных смакавых адценняў.
Разліўное піва самае свежае і смачнае
Гэты міф дагэтуль клапатліва песцяць уладальнікі піўных бараў і рэстаранаў, каб прыцягнуць наведвальнікаў. На самай справе, піва на разліў у бары і ў бляшанцы або бутэльцы на прылаўку крамы, умоўна кажучы, з аднаго катла. Вырабляць піва асобна для гандлёвай сеткі і грамадскага харчавання піваварным прамыслоўцам эканамічна не выгадна і сэнсу вялікага не мае.
Трэба меркаваць, што асаблівы смак і непераўзыдзеную свежасць, якія прыпісваюць барнаму піву, забяспечвае пышная пенная шапка. Але і тут сакрэт просты: пры падачы вуглякіслага газу піва выціскаецца са спецыяльнай ёмістасці для захоўвання напою да разліўных калонак і непасрэдна пры наліванні ў бакал або кубак утварае прыгожую ўстойлівую пенную шапку.
Ад светлага піва не таўсцеюць
І, калі ўжо быць сумленнымі, ад цёмнага таксама. Класічнае, правільнае піва вырабляецца без дадання цукру, і яго энергетычная каштоўнасць ужо толькі таму значна ніжэй, чым у безалкагольнай газіроўцы.
Але, трапляючы ўнутр, піва раздражняе слізістую абалонку страўніка, узмацняе выпрацоўку страўнікавага соку і тым самым выклікае апетыт. А што звычайна падаюць да піва? Чыпсы, крэкеры, салёныя арэшкі, вострыя курыныя крылы, смажаныя ў фрыцюры... Увогуле, тую закуску, якую нельга назваць ні здаровай, ні дыетычнай. Акрамя таго, печань у першую чаргу занятая абясшкоджваннем алкаголю. А тым часам высокакаларыйныя закускі, груба кажучы, «залягаюць на дно», дадаючы фігуры лішнія кілаграмы і праблемныя месцы.
Піва – прычына вялікага жывата
На першы погляд, гэты міф моцна пераклікаецца з папярэднім: вялікі жывот, лішняя вага ў большай ступені абумоўлены не ўжываннем піва ўвогуле, а той ежай, якой яго заядаюць. Тым не менш, недаацэньваць вялікую піўную пагрозу нельга. У параўнанні з ёй талія, якая расплываецца, – пагроза меншая.