Ну што ж, на прыкладзе года 2020-га, з якім зусім хутка мы развітаемся, яшчэ раз пацвердзіліся простыя ісціны. Самае галоўнае ў жыцці любога чалавека – гэта здароўе. А самае каштоўнае – само жыццё.
Цёплыя абдымкі родных, надзейнае плячо сябра побач, падтрымка і дапамога знаёмых і незнаёмых, віртуальныя і рэальныя чалавечыя стасункі… Усяго гэтага, бывае, так не хапае… Усё гэта таму так цэніцца…
Сказаць, што год быў няпростым, – не сказаць нічога. Калі хтосьці ўжо падсумоўваў уласныя набыткі і страты (часцяком зусім не матэрыяльныя), той са мной пагодзіцца. І, мабыць, упершыню за ўвесь час працы журналістам (а гэта фактычна ўжо два дзесяцігоддзі) я не магу парадаваць сваіх чытачоў бадзёра-ўзнёсла-рамантычным святочным роздумам. Даруйце…
Не, я, праўда, вельмі рада за тых, у каго ўсё добра! Ёсць праца і заробак, сваё жытло, усе блізкія жывыя і здаровыя… Хто не хварэе зараз, не знаходзіцца ў бальніцы, на самаізаляцыі ці яшчэ дзе… Хто збіраецца адсвяткаваць Новы год з ёлкай, мандарынамі, багата накрытым сталом і гасцямі… А можа, нават не дома, а на свежым паветры. Хаця надвор’е абяцаюць і зусім не навагодняе…
Прыемных вам святаў, шаноўныя сябры! Беражыце сябе і сваіх родных, радуйцеся кожнай хвіліне.
Са шчырым спачуваннем я звяртаюся да тых, хто, як і я, страціў сёлета самага блізкага чалавека, любімага сваяка, сябра, знаёмага… Дай Бог нам усім сіл і цярпення, каб хаця б знешне рабіць выгляд, што мы жывем далей…
І можна наракаць на гэты нешчаслівы – высакосны, «пацучыны» – год… На нешанцаванне, лёс, вышэйшыя сілы, збег абставінаў, прадказанне астролага… На жаль, нічога гэта ўжо не зменіць. Хаця, можа, кагосьці і суцешыць спадзяванне на тое, што новы год будзе лепшым – ва ўсіх адносінах. Вось толькі людзей – не вярнуць.
Калі хтосьці, як і я, не будзе сёлета святкаваць зусім… Гэта – ваша рашэнне, і вы маеце на гэта поўнае права. А год новы ўсё роўна ж надыдзе. Незалежна ад таго, чакаем мы яго, рыхтуемся, святкуем ці не. І мы проста прачнемся ў 2021-ым… І пачнем карыстацца ўжо гэтымі лічбамі…
А як жа з загадваннем жаданняў апоўначы? З верай у цуды? З падарункамі? Феерверкамі? Вядома ж, усё гэта ў пэўным сэнсе таксама падтрымлівае і дапамагае жыць… І калі ёсць такое жаданне, усё задуманае і запланаванае варта ажыццявіць. Няхай яно прынясе вам адчуванне свята…
Калі ў сям’і ёсць дзеці, унукі, праўнукі, варта наладзіць для іх свята сапраўднае. Бо ўсе дзеці, незалежна ад таго, у які гістарычны перыяд нарадзіліся, у пэўным узросце вераць у цуды, у Дзеда Мароза… Давайце дапаможам ім не згубіць гэтую веру. Каб у далейшым яны не адчувалі сябе абдзеленымі…
Тым, хто і ў навагоднюю ноч знаходзіцца на сваіх працоўных месцах, я жадаю займець хаця б некалькі вольных хвілін, каб перанесціся ў думках у той Новы год, які вы і дагэтуль памятаеце з прыязнасцю. Каб і на вялікай адлегласці вы адчулі падтрымку і любоў сваёй сям’і, родных, блізкіх, сяброў. І хаця б віртуальна пабылі разам…
Асобныя шчырыя словы падзякі, пашаны і любові хочацца выказаць медыцынскім работнікам, якія і падчас навагодніх святаў будуць знаходзіцца побач з хворымі, вырываць іх з бязлітасных абдымкаў каранавіруса…
Дай Бог вам цярпення, умення, жадання, хацення і сіл, каб дапамагаць тым, хто апынуўся бездапаможным перад хваробай. І каб былыя вашы пацыенты затым узгадвалі вас толькі з бязмернай удзячнасцю за зробленае.
І ўсё ж, нягледзячы ні на што, удачы і шанцавання нам усім! Няхай 31-га снежня ўсе паспеюць туды, куды ім трэба, набудуць тое, што хацелі, сустрэнуцца з тымі, з кім запланавалі.
Калі вы шчыра верыце ў тое, што наступны год абавязкова будзе лепшым за папярэдні… Няхай так і складзецца! Калі збіраецеся пакінуць у старым годзе ўсе крыўды і няўдачы… Няхай яны там і застануцца.
З надыходзячым Новым годам, шаноўныя сябры! Здароўя моцнага ўсім, добрага самаадчування, душэўных сіл, цярпення, мудрасці, дабрыні, веры, надзеі і любові. Абдымаю!