А што тычыцца людской удзячнасці медработнікам, пра якую апошнім часам столькі размоў… Маўляў, нарэшце, дачакаліся… Дык яна таксама была, ёсць і будзе. Заўсёды. Магчыма, толькі не так маштабна. І не ўслых. Але кожны, каму дапамаглі, вядома ж, удзячны. Асабліва, калі і адносіны былі да хворага… Не толькі па прафесійным абавязку.
Іншая справа, што не ўсе прывыклі выказваць добрыя словы ўслых і адрасна. І не толькі медыцынскім работнікам. Настаўнікі, напрыклад, удзячнасць могуць пачуць ад сваіх выпускнікоў і праз шмат гадоў. А колішнім хворым… Часцей за ўсё проста хочацца забыцца на хваробу і ўсё, што з ёй звязана. Таму не наўмысна, не са зла не дзякуюць… Як кажуць, нічога асабістага. Проста такая ўласцівасць чалавечай натуры.
Вядома ж, правільным было б ацэньваць працу ўрачоў, медсёстраў, санітарак ды іншых штодня, а не толькі раз на год. А з іншага боку… Прафесійнае свята для таго ж і прыдумалі, каб ва ўсіх была добрая нагода павіншаваць і падзякаваць.
У гэтую прафесію ідуць свядома. За час сваёй працы журналістам размаўляла са многімі медыцынскімі работнікамі, таму і ведаю дакладна. Хтосьці літаральна з дзяцінства марыў стаць хірургам, хтосьці – стаў анколагам пад уплывам шэрагу абставінаў. Працягнуць дынастыю; каб быў свой урач у сям’і; вырасці, вывучыцца і вылечыць бацькоў… Матывы розныя, але мэта адна: дапамагаць людзям.
Шанцуе, калі на ўласным шляху сустракаеш таго самага ўрача, які робіцца лепшым дарадцам, да каго заўсёды можна звярнуцца па дапамогу, па кансультацыю і проста параіцца. Душэўнасць – тое, што цэніцца людзьмі, магчыма, яшчэ вышэй за прафесіяналізм. А ўжо калі трапляецца, так бы мовіць, два ў адным… Вам траплялася?! Мне – так.
Але нельга, нельга ім штораз адчуваць чужы боль як свой, бо так хутка можа надысці і выгаранне. І не трэба чакаць, што ваш любімы доктар будзе паводзіць сябе як лепшы сябар альбо нават сваяк. Усяго павінна быць у меру.
Проста прызнаць, што праца медработнікаў надзвычай цяжкая і адказная. Проста давяраць. Проста даць ім права таксама быць звычайнымі людзьмі.
Раней, да пандэміі каранавіруса, медработнікам найчасцей жадалі спакойных дзяжурстваў, асабліва начных. Зараз ужо і не ведаю, наколькі гэта актуальна. Бо найчасцей проста нерэальна. І ўсё ж – няхай паменей будзе ў вас, шаноўныя, начных выклікаў і складаных выпадкаў. Наколькі гэта магчыма.
Каманда інфармацыйнага партала Здаровыя людзі шчыра віншуе ўсіх, для каго Дзень медыцынскіх работнікаў – прафесійнае свята! Няхай здароўе будзе моцным, дабрабыт – трывалым, шчасце – даўгавечным, а людская ўдзячнасць – бязмежнай!
Асабіста віншуем кіраўніка нашага аддзела інтэрнэт-праектаў, урача-анестэзіёлага-рэаніматолага вышэйшай катэгорыі, кандыдата медыцынскіх навук, дацэнта кафедры анестэзіялогіі і рэаніматалогіі Беларускай медыцынскай акадэміі паслядыпломнай адукацыі шаноўную Вольгу Іванаўну Святліцкую! Жадаем здароўя і шчасця, радасці і ўдачы, кахання і шанцавання. І каб на ўсё хапала сіл!
Са святам віншуем галоўнага рэдактара газеты «Медыцынскі веснік» шаноўную Таццяну Мікалаеўну Сівец! Жадаем росту папулярнасці нашага штотыднёвіка і інтэрнэт-праектаў, новых прафесійных перамог, здароўя моцнага, асабістага шчасця, пабольш нагод для радасці, задавальнення ад жыцця і ад зробленага!
І ўсіх сваіх калег, супрацоўнікаў рэдакцыі – таксама з прафесійным святам! Няхай усё ў нас складваецца ўдала!
Падпісвайцеся на наш канал у Telegram, групы ў Facebook, «УКантакце», у «Аднакласніках» – і будзьце ў курсе свежых навінаў! Толькі цікавыя відэа на нашым канале YouTube, далучайцеся!