Колькасць жадаючых здаць кроў у Мінску не змяншаецца. Хтосьці бачыць у гэтым дадатак да заробку, а кімсьці кіруе гуманны парыў быць карысным і здзейсніць добры ўчынак на бязвыплатнай аснове.
Акцыя, прысвечаная Сусветнаму дню донара крыві, што прайшла ў Гарадскім цэнтры трансфузіялогіі 6-й гарадской клінічнай бальніцы Мінска, паказала, што жадаючых здаць кроў бясплатна ў імя выратавання чужога жыцця нямала.
Мерапрыемства праходзіла два дні. Сёлета ў акцыі прынялі ўдзел урачы-гінеколагі, урачы 36-й гарадской паліклінікі, прадстаўнікі адміністрацыі Партызанскага раёна і прадстаўнікі байкерскага клуба The Hooligans MC Belarus. Паўдзельнічаць мог кожны неабыякавы да праблем людзей, якія маюць патрэбу ў пераліванні крыві ці яе кампанентаў.
Стаць бязвыплатным донарам крыві ў Беларусі можа любы здаровы грамадзянін ад 18 да 60 гадоў і вагой больш за 55 кг.
Намеснік галоўнага ўрача па трансфузіялогіі, кандыдат медыцынскіх навук Вольга Клімовіч:
– Механізм працы па бязвыплатным донарстве мы спрабуем выбудаваць такім чынам, каб хоць неяк аддзячыць людзям за іх неабыякавасць. Наша падзяка выяўляецца не толькі на словах, але і ў выглядзе нейкіх заахвочвальных падарункаў, сацыяльных гарантый. Зараз мы працуем над дадаткам да нашага праграмнага забеспячэння пра СМС-абвесткі. Гэта дапамагло б узвысіць уклад донара ў сістэму аховы здароўя. Уявіце, як чалавеку будзе прыемна, калі да яго прыйдзе СМС-паведамленне пра тое, што яго кроў пералілі чалавеку з пэўным дыягназам і яна дапамагла выратаваць яму жыццё. Такая сістэма ўжо выбудаваная ў Нідэрландах і Скандынавіі. У Беларусі гэтыя пытанні яшчэ трэба вырашаць на заканадаўчым узроўні.
Колькасць тых, хто мае патрэбу ў донарскай крыві, пастаянна расце. Пераліванне крыві і яе кампанентаў з'яўляецца адным з эфектыўных метадаў лячэння рознага роду захворванняў і крытычных станаў.
На які кампанент здаваць кроў, вызначаюць донар і ўрач (з улікам стану донара і неабходнасці ў дадзеным кампаненце).
Намеснік галоўнага ўрача па трансфузіялогіі, кандыдат медыцынскіх навук Вольга Клімовіч:
– Праводзячы падобныя акцыі, мы з году ў год стараемся расказаць і паказаць людзям, што донарства – гэта важна. Ніхто з нас не застрахаваны ад аварыі, катастрофы ці хваробы. Таму сёння, падарыўшы жыццё камусьці іншаму, ёсць шанец, што пра цябе нехта таксама паклапоціцца, калі ў гэтым узнікне неабходнасць.
Лідар байкерскага клуба The Hooligans MC Belarus Сяргей Ляшкевіч у чарговы раз стаў донарам.
– Такая акцыя для нас як для хрысціянаў – вышэйшае праяўленне любові да бліжняга, духоўнае задавальненне. Мотааматары заўсёды знаходзяцца ў павышанай групе рызыкі па траўматызме, таму мы клапоцімся цяпер не толькі пра тых, каму патрэбна наша кроў, але і пра сябе, таму што такая дапамога можа спатрэбіцца і нам.
Падарункі і падзячныя лісты ганаровым донарам уручыў галоўны ўрач 6-й ГКБ Віктар Гурко і кіраўнік Гарадскога цэнтра трансфузіялогіі, намеснік галоўнага ўрача па трансфузіялогіі 6-й ГКБ Вольга Клімовіч.
Віктар Гурко, галоўны ўрач 6-й гарадской клінічнай бальніцы Мінска:
– Мы пастараліся стварыць усе ўмовы для людзей, якія прыйшлі падзяліцца жыццём з чалавекам, востра маюць патрэбу ў крыві ці яе кампанентах. Прыемна, што сярод ганаровых донараў ёсць супрацоўнікі клінікі. Гэта сведчыць пра тое, што мы апроч медыцынскай дапамогі дзелімся самым дарагім, што праходзіць праз наша сэрца, – крывёю.
Прадстаўнікі байкерскага клуба The Hooligans MC Belarus таксама не засталіся па-за ўвагай. Яны заслужана атрымалі падзякі, падарункі і сертыфікаты на наведванне аднаго з месцаў грамадскага харчавання горада ад спонсара бальніцы.
Па дадзеных Сусветнай арганізацыі аховы здароўя, краіна можа самастойна забяспечваць свае патрэбы ў донарскай крыві, калі яе здаюць ад 2% да 6% насельніцтва. У Беларусі колькасць донараў набліжаецца да 40 на 1 000 жыхароў, што складае 4%.
У сярэднім штодня ў цэнтры кроў і яе кампаненты здаюць каля 150 чалавек. Падчас правядзення акцыі донарамі крыві сталі 30 чалавек, плазмы – 40. У Мінску донары могуць здаць кроў у Гарадскім цэнтры трансфузіялогіі 6-й ГКБ, у 9-й ГКБ, Гарадской клінічнай бальніцы хуткай медыцынскай дапамогі, РНПЦ трансфузіялогіі і медыцынскіх біятэхналогій, папярэдне азнаёміўшыся з правіламі і парадкам праходжання, а таксама супрацьпаказаннямі для данацыі.
Намеснік галоўнага ўрача па трансфузіялогіі, кандыдат медыцынскіх навук Вольга Клімовіч:
– Калі казаць пра донарства ў цэлым, то пры ўсіх яго плюсах ёсць і адваротны бок. Гэта несвядомыя донары, якія ў парыве дапамагчы сваім блізкім або зарабіць грошай, свядома хаваюць свае дыягназы. Вядома, мы бярэм папярэдне ўсе аналізы і просім прынесці выпіску з паліклінікі пра перанесеныя захворванні, аднак гэта не заўсёды выратоўвае сітуацыю. Таму хацелася б, каб будучы донар задумаўся над тым, ці зможа ён сапраўды падарыць камусьці жыццё, а не ўскладніць яго. Мы губляем вялікія рэсурсы, робячы кроў бяспечнай для пералівання. Карысць для донарства павінна быць перш за ўсё ва ўсведамленні сваіх магчымасцей.