Быляк уладкаваўся нанач у вялікім яблыку. Вочы зліпаліся, пазяхалася штохвіліны, а заснуць не мог. Данімала нейкае бубненне над вухам. Час быў позні. Быляк вызірнуў са схованкі. На кухні нікога, а тэлевізар працуе. Чалавечак хацеў выключыць надакучлівую скрыню. Але ішла перадача пра яго любімыя яблыкі! Быляк натапырыў вушы.
– Многія краіны пачалі апрацоўваць яблыкі хімікатамі, – расказвала вядоўца. – Гэта спрыяе іх добраму захоўванню праз зіму. Яблыкі выглядаюць прыгожымі і апетытнымі! Але тыя, хто іх есць, пачынаюць пакутаваць на алергію! Асабліва дзеці!
Быляк захваляваўся! Ён ведаў, што такое алергія! На шчочках высыпаюць чырвоныя балячкі, яны чэшуцца, дзеці капрызяць. А калі дзеці капрызяць, яны не хочуць гуляць, не хочуць бегаць і скакаць. І растуць марудна!
Як так? А ён збіраўся раніцай падсунуць смачны яблык хлопчыку, што жыў з бацькамі ў гэтай кватэры! Славік любіць яблыкі, яго і ўгаворваць не трэба. З’есць кашу, пасля яблыкам падмацуецца! А Быляк з замілаваннем паглядае на гэта і цешыцца.
Па тэлевізары далей расказвалі пра шкодныя і не шкодныя спосабы захавання яблыкаў. (*Не ўсе яблыкі апрацоўваюць, не пужайцеся! Тыя, што выраслі ў садах вашых бабуль і дзядуляў, хутчэй за ўсё нічым не апрацаваныя! Але і іх трэба мыць!) Але Быляк ад узрушэння больш нічога не чуў. Ён падхапіў заплечнік і кінуўся да Лепісіна – за парадай.
– Тук-тук! – пагрукаў Быляк у дзверы.
– Што грукочаш? – усклікнуў Лепісін, адчыняючы. – Ажно вушы залажыла!
– Не да тваіх вушэй, дружа! Тут такое робіцца!
Быляк хуценька пераказаў навіну.
І дадаў:
– Нават чарвячкі ды мошкі такія яблыкі не чапаюць. Баяцца алергіі. І як цяпер дзяцей яблыкамі карміць? Як ім у вочы глядзець? – ледзь не плакаў Быляк.
– А калі мыць яблыкі перад ежай? – спытаў Лепісін.
– Мыць – абавязкова! Але ці дапаможа?
Апельсінавы чалавечак адсунуў талерку з амаль аблупленым ад скуркі апельсінам, зняў з гачка халат. Усе важныя пытанні Лепісін і Быляк вырашалі, апрануўшы белыя халаты. Так ім лепш думалася.
Быляк таксама ўбраўся ў халат і паклаў на стол прыгожы яблык, які ён паспеў набыць у краме. Малюпусікі дасталі скрыначкі з міні-лабараторыямі, і пачаліся доследы над яблыкам. У кожнага меўся вітамінавымяральнік. Ён паказваў і карысць, і шкоду, якую можа прынесці садавіна.
Мылі яблык з мылам. Церлі шчоткай. Прасвечвалі яго кварцавай лямпай. Пасыпалі содай. Мазалі зялёнкай. Мучыліся самі і мучылі яблык. А хімічная апрацоўка ніяк не паддавалася. І раптам Лепісіну прышла ў галаву геніяльная думка! Ён падсунуў пад вітамінавымяральнік напалову абабраны апельсін.
Прыбор паказаў цікавы вынік: скурка апельсіна пульсавала небяспечным для садавіны сінім святлом. Значыць, апельсін быў таксама апрацаваны хімікатамі. Затое абабраныя долькі свяціліся карысным жоўтым святлом!
Лепісін паскроб у патыліцы.
– Відаць, апельсіны таксама апрацоўваюць хімікатамі. Але абабраны апельсін ужо не шкодны!
– Ну-тка, праверым! – зацікавіўся Быляк і, схапіўшы невялічкі ножык, абрэзаў з яблыка скурку. Знятая скурка пад вітамінавымяральнікам таксама свяцілася сінім. А абабраны яблык – жоўтым!
Лепісін і Быляк паціснулі адно адному рукі. Яны далі рады праблеме! Засталося толькі прывучыць усіх дзяцей, іх мамаў і татаў, бабуль і дзядуляў абіраць скурку з яблыкаў.
Раскажы пра гэта сваім сябрам. Так ты дапаможаш Быляку і Лепісіну і ўратуеш некага ад алергіі!