Вы любіце фатаграфаваць мясціны, дзе пабылі ў вандроўках?! Я дык вельмі люблю! Магчыма, дзесьці прапушчу тлумачэнні экскурсавода, бо ўсё ж можна знайсці затым у сеціве. Было б жаданне… Так, і здымкі, вядома ж, таксама і тамсама. А вось сябе на здымках без мантажу ўбачыць не атрымаецца. Але я фатаграфую і фатаграфуюся нават не таму. Проста як візуал пасля, разглядаючы іх, вяртаюся дакладна ў той дзень, тое месца, тую хвіліну… Заплюшчваю вочы – і адчуваю тыя пахі, гукі… Адчуваю непаўторнасць таго самага імгнення. А ў вас так бывае?!
Калі раптам накатвае беспрычынная радасць… І цёпла робіцца і целу, і душы… Альбо нагода можа быць самай рознай! Смс ад далёкага сябра. Проста: «Добрай раніцы! Прыемнага дня!» І ты шчаслівая ад таго, што чалавек, які знаходзіцца больш чым за паўтары тысячы кіламетраў, думае пра цябе ў гэты момант… А тут хтосьці ў сацыяльных сетках даслаў прыгожую паштоўку. Здаецца – віртуалка. А прыемна-то ў рэале.
І нават калі пераднавагодні настрой усё ніяк не з’яўляецца… Ну не спрыяюць таму панылыя шэрыя дні, да таго ж, з плаксівым надвор’ем… Як важна ўмець адгукнуцца душой і сэрцам на іскрынкі святочных агеньчыкаў, якіх усё больш і больш з’яўляецца ў нашых населеных пунктах. І не толькі на будынках прадпрыемстваў, устаноў, арганізацый (што я ўжо адзначала ў папярэдніх разважаннях), але і проста ў вокнах кватэр, на фасадах дамоў.
Вельмі люблю рознакаляровыя «сеткі»! Для майго ўспрыняцця – абсалютна бяспройгрышны варыянт! Гледзячы на іх, абавязкова адчую цеплыню імгнення. Зараз, калі штодня іду раніцай на аўтобусны прыпынак міма Чэрвеньскай цэнтральнай раённай бальніцы, дык звычайна запыняю крок насупраць уезду. Там, праз некалькі дзясяткаў метраў, ёлка зіхаціць усімі колерамі вясёлкі. Не ведаю механізму ўздзеяння менавіта гэтага спектру, але ён вельмі адчувальны… І хочацца заспяваць уголас: «Свята да нас прыходзіць!»
І нават калі хтосьці не любіць Новы год – па розных прычынах… Здараецца ж такое, праўда?! Але і ён прызнае (калі не ўслых, дык у душы абавязкова), што навагодняя ноч мае якуюсьці сапраўды магічную ўласцівасць «пераключаць» нас, «перазагружаць», бы завісшы камп’ютар.
Думаеце, ранавата яшчэ пра свята? Але ж ужо хочацца яго надыходу… Тым больш, што менавіта сёння спадарыня Зіма ўзмахам сваёй чароўнай палачкі лёгка і нязмушана ў чарговы раз пераключыла наш настрой. Усім – выдатнага дня і душэўнай цеплыні! Радуемся прыемным імгненням разам!