Пазналі ў гэтым апісанні сябе?! 🙂 Я дык – дакладна. Вось шчыра: захапляюся тымі людзьмі, хто наведвае стаматолага рэгулярна. Столькі разоў на год, колькі патрэбна. А то і яшчэ часцей. Магчыма, калі б у свядомым узросце я б мела яшчэ добрыя зубы, рабіла б гэтак жа... Але ўлічыўшы маю дзіцячую любоў да салодкага… Як кажуць, пакуль не стане невыносна. Хаця, вядома ж, трэба мяняцца. Трэба. Тым больш, што зараз і выбар па кошту-якасці велізарны. Былі б грошы. А яшчэ так важна знайсці СВАЙГО стаматолага...
У нас у дзяцінстве ён «знайшоўся» сам. Бо не было тады платных стаматалагічных паслуг. Не было і шырокага выбару зубных пастаў, зубных шчотак… Яшчэ і дэфіцытам яны часцей за ўсё былі! А весткі пра добрага стаматолага ў невялікім гарадку Чэрвені разыходзіліся хутка. Ды і існаваў жа абавязковы агляд дзіцячых зубоў у школах. А мне са стаматолагам і ўвогуле давялося пазнаёміцца рана.
Ніна Міхайлаўна Шут. Светлая ёй памяць. Ужо колькі часу прайшло з тых школьных гадоў, а мне і дагэтуль усё памятаецца так яскрава. Гэта быў сапраўды стаматолаг ад Бога, які умеў загаворваць зубы і ў прамым, і ў пераносным сэнсе.
Строгая – і ў той жа час добрая. Праўдзівая ў сваіх апісаннях: «Ну вось яшчэ крышачку пасвярлю – і ўсё…» Ніякай замарозкі! Усё нажывую! Тое «пасвярлю» ў нерв і – прама ў мозг іголкай! Здавалася… Такім было лячэнне зубоў у правінцыйным гарадку ў 1980-х.
І ўсё роўна ж Ніна Міхайлаўна дзесьці падманвала… З часам, на які зацягвалася выдаленне нерва, свярленне, чыстка... Што «вось-вось – і ўсё». Але гэта не крыўдзіла. Наадварот, былі ўдзячныя за той падман. І – давяралі. Хаця ўсё роўна трэсліся, калі да стаматолага было – трэба.
Ужо колькі гадоў Ніны Міхайлаўны няма, а я не-не ды прыгадаю яе. З удзячнасцю. Памятаю яе воблік, памятаю яе рукі. Як яна дзе ўгаворвала, а дзе і строга так загадвала. Каб не ўздумала плакаць. Ну, а ўспомніць гэтую цудоўную жанчыну ў Міжнародны дзень стаматолага – святая справа…
У нашым Чэрвені платныя стаматалагічныя паслугі пачалі ўводзіць з 1999-га года. І тады ж хутка пачалі распаўсюджвацца чуткі-меркаванні, што там і матэрыялы лепшыя, бо платныя, і пломбы даўжэй стаяць. А галоўнае, зноў-такі, што стаматолаг вельмі добры.
Ала Станіславаўна Мядзведзева. Яна сталася для мяне другім СВАІМ стаматолагам. Добрая, мяккая, прыветная… І хаця мой страх перад стаматалагічным крэслам да таго часу нікуды не падзеўся, але да яе я ісці не тое каб не баялася… Не баялася – яе, а не стаматалагічных працэдур. І да гэтага часу стаўлюся з даверам, хаця і даўно не была на прыёме. Заўсёды прыемна сустракаць яе, такую жвавую і рухавую, на вуліцах Чэрвеня.
У свой час як журналіст распавядала пра Алу Станіславаўну, пра яе асабісты юбілей на старонках чэрвеньскай раёнкі. Таму і ведаю, што першы свой практычны вопыт пасля заканчэння ВНУ яна набывала ў інтэрнатуры – на базе Магілёўскай паліклінікі №1. А затым былі два гады адпрацоўкі ў вёсцы Сухары. І – поўная адказнасць. Бо там Ала Мядзведзева была адзіным стаматолагам.
А затым ужо быў і застаецца – Чэрвень. Не адно дзесяцігоддзе працы. Агромністая колькасць вылечаных зубоў. Шмат падзяк, у тым ліку і праз раённую газету. Апрача таго, што Ала Станіславаўна – прафесіянал зубной справы, яна яшчэ і добры псіхолаг. Таксама і ўгаворвае пацыента, і зубы яму загаворвае!
Вядома ж, у кожнага чэрвеньца ёсць свае любімыя спецыялісты ў стаматалагічным аддзяленні. Як і ў кожнага, хто чытае гэтыя радкі, – у сваім горадзе. А можа, і не толькі ў сваім. Памятаю, як давялося ставіць металакерамічныя каронкі ў Мінску ў той час, калі толькі-толькі пачалі з’яўляцца прыватныя фірмы па аказанні такіх паслуг.
Выбіраць асабліва не было з чаго. І адкладваць не было куды. Даверылася. І не пашкадавала! Якасць, правераная часам. Прычым абяцанае насамрэч значна пераўзышло чаканае!
Сёння, у Міжнародны дзень стаматолага, мы шчыра віншуем усіх, хто мае дачыненне да гэтай прафесіі! Здароўя, дабрабыту, удзячных пацыентаў, пабольш нагод для радасці, задавальнення ад зробленага!