Бясплоднасць — не прысуд! Здымаем псіхалагічныя блокі

Бяссонныя ночы, бясконцыя паходы да гінеколага, штомесячныя тэсты на цяжарнасць. І — нічога... У пагоні за марай пра мацярынства жанчыны часцяком ператвараюцца цалкам знерваваных істот. А далікатныя і прыемныя моманты з мужам — у абавязковую праграму па зачацці. Бывае так, што са здароўем у пары ўсё ў парадку, а жаданая цяжарнасць не наступае. У наш час такое паняцце, як «псіхалагічнае бясплоддзе», сустракаецца ўсё часцей. А лекары агучваюць часам нечаканы вердыкт: «Звярніцеся да псіхолага!».

Псіхалагічныя блокі — бар'еры, якія перашкаджаюць цяжарнасці на ўзроўні падсвядомасці. Свядома жанчына можа марыць і прагнуць гэтага, але падсвядома баяцца мацярынства і ўсяляк яго пазбягаць. Самыя моцныя блокі звязаныя са страхамі — памерці, нашкодзіць жыццю і здароўю дзіцяці, не справіцца з роляй маці...

Якія псіхалагічныя прычыны могуць перашкаджаць цяжарнасці? Пра гэта Здаровыя людзі.бел даведаліся ў кіраўніка Цэнтра сямейнага кансультавання, сямейнага і рэпрадуктыўнага псіхолага, аўтара і вядучай арт-тэрапеўтычнага праекта для будучых маці «У чаканні цуду» Ганны Матуляк.

Прычыны бясплоднасці. «Шчыты» ад цяжарнасці

1. Стасункі з мамай

Гэта цэлы пласт адкрыццяў пра сябе і ўласнае жыццё, асабліва пра мацярынства. Бо мама самы важны чалавек, у адносінах з ёй можна знайсці адказы на мноства пытанняў. Мама — галоўны ўзор мацярынства для нас, менавіта ў яе мы неўсвядомлена вучымся, таму тут могуць выявіцца прыхаваныя канфлікты. Якой мамай для вас была ваша матуля, калі вы былі дзіцем? Хацелі б вы быць такой? Як яна сама ацэньвала сваё мацярынства ў той перыяд? Ці была яна шчаслівая або самааддана ахвяравала сабой, і ў вас назаўжды адклалася: быць маці значыць адмовіцца ад асабістага шчасця?

Стасункі, якія складваюцца з мамай зараз, таксама ўплываюць. Занадта моцная сувязь можа перашкаджаць мацярынству, бо, каб нарадзіць, трэба «вырасці і аддзяліцца ад мамы». А занадта канфліктныя, пратэстныя адносіны дзейнічаюць па прынцыпе: калі я не прымаю сваю маці, значыць, я не прымаю жанчыну ў сабе і, як вынік, маю праблемы з жаночым здароўем.

Што рабіць?

Прааналізуйце стасункі з маці. Ці ўсё вас задавальняе? Ці адчуваеце сябе дарослай? Ці можаце знаходзіцца з мамай у цёплых адносінах, але пры гэтым самастойна будаваць сваё жыццё? Калі зносіны з мамай канфліктныя або напружаныя, паспрабуйце напісаць ёй ліст (без адпраўлення). Пішыце ўсе, што будзе прыходзіць у галаву: пра свае дзіцячыя крыўды, прэтэнзіі, траўмы. Ваша задача вызваліцца ад цяжару перажыванняў, які, магчыма, вы носіце даўно. Калі разумееце, што адносіны занадта блізкія, то добра б адказаць сабе на пытанне: ці задавальняе вас такая блізкасць? Калі не, то з якіх прычын вы падтрымліваеце яе?

2. Сістэмныя прычыны

Гэта паўторныя сцэнарыі, лёсы, траўматычныя падзеі мінулага. Напрыклад, цэлае пакаленне жанчын мела цяжкасці з нараджэннем дзяцей. Ці ўсе жанчыны па кудзелі былі няшчасныя ў шлюбе. Часам мы несвядома «падхопліваем і нясём» праблемы нашых продкаў або «караем» сябе за тое, што рабілі не мы.

Мамчыны або бабуліны аборты могуць легчы цяжарам на плечы дачкі або ўнучкі. У такім выпадку важна вывучыць сваё генеалагічнае дрэва, падзеі і лёсы продкаў, «навесці парадак» — усё і ўсіх расставіць па месцах, сумленна падзяліць адказнасць. Зняць з сябе тое, што фактычна належыць іншым. Калі бацька пасля нараджэння дачкі сышоў з сям'і, гэта магло накласці свой адбітак. Падсвядома аберагаючы будучае дзіця ад падобных перажыванняў, жанчына не можа зацяжарыць.

Што рабіць?

Складзіце сваю генаграму. Прааналізуйце гісторыю вашага роду: як складваліся справы з мацярынствам, ці былі страчаныя дзеці, ці былі няшчасныя і шчаслівыя маці ў вашым родзе? Якія пачуцці вы да іх маеце? Можна паспрабаваць арганізаваць віртуальны дыялог з асобамі, якія выклікаюць найбольшы водгук. Шчаслівых маці папрасіць дабраславіць вас на мацярынства, а тым, хто быў няшчасны, выказаць сваё спачуванне.

3. Няўдалыя цяжарнасці ў мінулым

Аборты, выкідышы, замерлыя, пазаматачныя цяжарнасці і нават няўдалыя спробы ЭКА — цяжкія выпрабаванні для жанчыны. Акрамя таго, што гэтыя падзеі ў прынцыпе няпроста перажыць, у нашай культуры і менталітэце яшчэ і стаўленне да такіх страт часцяком абыякавае.

Акружэнне ігнаруе тое, што адбылося, пазбаўляючы тым самым магчымасці перажыць, аплакаць і адпусціць гэтую страту: «Ды не хвалюйся, маладая, народзіш яшчэ!», «Чаго ты так пераймаешся? Гэта яшчэ не дзіця!» і г. д. Як вынік, жанчына перажывае ўсё на адзіноце і носіць боль у душы, не адпускаючы, займаючы тым самым месца іншага дзіцяці...