А наконт таго, ці абутыя… Падчас студзеньскіх маразоў ужо не аднаго чалавека бачыла ў валёнках вытворчасці нашай Смілавіцкай валюшна-лямцавай фабрыкі… Прадаўцы на Чэрвеньскім базары калі не спрэс у іх, дык праз аднаго – дакладна. А я радуюся, што парупілася пра цёплы абутак у мінулым сезоне. І гэта не валёнкі! 🙂
Тады ён і не спатрэбіўся. Так і праляжаў да гэтай зімы. А тут – як знайшла! 🙂 І гэта вельмі добра. Бо халодныя ногі, наколькі б загартаваным ні быў чалавек, – так бы мовіць, крыніца многіх хваробаў, асабліва ў жанчын. Так што апранаемся і абуваемся па надвор’і!
І стараемся доўга не стаяць нерухома на холадзе, у вялікі мароз. Напрыклад, у чаканні маршруткі… Рухаемся, прытопваем на месцы, перамінаемся з нагі на нагу… Грэемся! І не спадзяемся дужа на цеплыню ў самім транспарце. Я таксама думала ўчора: «Ну, зараз у маршрутцы адагрэюся!»
Ага, ужо! 🙁 За 55 хвілін руху практычна адмерзлі не толькі ногі, але і перадплеччы чамусьці! І гэта ў вельмі цёплай вопратцы і абутку… Сядзела ўсю дарогу ў пальчатках. Так што маршрутка, бывае, ад холаду зусім не выратоўвае, хутчэй, наадварот.
А паколькі ўчора дужа з раніцы мароз адчуваўся… Ды плюс вецер… Так і пайшла ад метро ў офіс, не здымаючы маскі. І то халоднае паветра крыху трапляла акурат на гланды… І ўсё ж было цяплей…
Што яшчэ вядома нам з народнай мудрасці пра люты?! «Люты раніцай таргуе, а вечарам гаруе», «Як у лютым адгукнецца, так у жніўні адзавецца», «Завірухі і мяцелі ў лютым прыляцелі», «Ад лютага зіма збягае цёмнымі начамі», «Люты наробіць плюты», «У лютым востры мароз, кароткая зіма».
Сёння па народным календары – Максімаў дзень. І ён жа фактычна – чарговы дзень добрых спраў. Бо ў традыцыях – прыгадаць добрым словам усіх, хто калі-небудзь дапамагаў вам. А яшчэ лепей – аддзячыць іх, і не слоўна, а добрымі справамі.
У гэты дзень у нашых продкаў было прынята маліцца пра дабрабыт сям’і. Існавала і такая цікавая традыцыя. Муж і жонка браліся за рукі і выходзілі ў двор. А там страсалі з дрэваў ці кустоў шэрань, кажучы пры гэтым: «Што Бог злучыў, тое чалавеку раз’яднаць не пад сілу». Ну што ж, засталося толькі шэрані дачакацца… Але мне падаецца, што калі яе не будзе, дык можна стрэсці з галінак снег… Калі толькі і ён там яшчэ будзе ляжаць, ветрам не паздзіманы…
На Максімаў дзень назіраем таксама за надвор’ем. Калі яно яснае, дык вясна будзе ранняй. А калі дзень халодны і сухі, гэта значыць, што будзе гарачым жнівень…
А яшчэ цікава, што калі сёння не атрымалася якая справа ці не адбылася сустрэча, не варта засмучацца! Значыць, так і трэба было. Бог ад дрэннага адвёў, верылі нашыя продкі.
Сёння ў некаторых краінах адзначаецца таксама Дзень жанчыны-ўрача! І хаця гэтае свята неафіцыйнае, хочацца, каб яно атрымлівала ўсё большае распаўсюджванне. Бо не сакрэт, што гістарычна жанчынам вельмі цяжка было адваяваць сваё месца пад сонцам у многіх сферах, у тым ліку і ў медыцыне.
Недарэмна сёння згадваюць першую жанчыну-ўрача з ЗША – Элізабет Блэкуэл, якая нарадзілася акурат трэцяга лютага 1821 года. І гэта яна зрабілася завадатаркай адмысловага руху, які і дапамог жанчынам атрымаць магчымасць працаваць у медыцыне нароўні з мужчынамі. Ну, а ў самога свята невялічкая адметная дата – усяго… 5 гадоў!
Таму каманда інфармацыйнага партала Здаровыя людзі сёння шчыра віншуе ўсіх жанчын-урачоў са святам! І асабіста – нашага кіраўніка, анестэзіёлага-рэаніматолага, кандыдата медыцынскіх навук, дацэнта кафедры анестэзіялогіі і рэаніматалогіі БелМАПА Вольгу Іванаўну Святліцкую!
Здаецца, нагода і невялікая. Але ж, як вядома, святаў зашмат не бывае. Асабліва ў нашай нялёгкай паўсядзённасці. Дык чаму б і ні зрабіць сёння прыемнасць знаёмым жанчынам-урачам?!
А заадно можна крыху паправіць сваё здароўе (і фізічнае таксама, бо ўсё ўзаемазвязанае!), адмовіўшыся хаця б на сёння, але лепей – на працяглы час альбо назаўсёды ад ужывання…брыдкіх слоў! Бо сёння, да ўсяго, – Сусветны дзень барацьбы з ненарматыўнай лексікай!
Ну што ж, дадаем у свой план на трэцяга лютага яшчэ некалькі спраў. Улічваючы прачытанае. Усім – удачы!
