Піўны алкагалізм: асаблівасці фарміравання залежнасці

Тым не менш, алкагалізм як хвароба, якая развілася ад доўгага і частага ўжывання піва, мае свае асаблівасці. Пра іх журналіст Слушна даведалася ў вядучага навуковага супрацоўніка аддзела наркалогіі РНПЦ псіхічнага здароўя, кандыдата медыцынскіх навук, дацэнта Уладзіміра Максімчука.

Прыхаваная пагроза ўжывання піва

У грамадстве дагэтуль існуе меркаванне, што піва бяскрыўднае і «захварэць» алкагалізмам ад яго немагчыма. Гэтая памылковая думка з'яўляецца галоўнай прычынай лаяльнага стаўлення да пеннага напою. Здаецца цалкам натуральным правесці вечар ля тэлевізара або ў кампаніі з сябрамі пад бутэлечку-другую піва. Больш за тое, многія дарослыя не бачаць ніякай крамолы ў тым, каб пачаставаць хмельнай пенкай уласнае дзіця.

Як правіла, у найбольш распаўсюджаных гатунках піва ўтрыманне алкаголю вагаецца ад 2% да 7%. Але мацунак асобных (так званых экстрэмальных) гатункаў хмельнага напою можа дасягаць 12,5-20% – як у мацаванага віна.

Прывядзём просты прыклад. У 100 грамах гарэлкі ўтрымліваецца 40 грамаў абсалютнага алкаголю. У тым жа аб'ёме піва мацункам 4% – 4 грамы абсалютнага алкаголю. Але, у адрозненне ад гарэлкі, піва не п'юць чаркамі. А гэта значыць, што ў бутэльцы піва ёмістасцю 0,5 літра ўтрыманне чыстага алкаголю складае 20 грамаў, у дзвюх – 40. Атрымліваецца, выпіваючы за адзін прысест дзве бутэлькі піва, чалавек забяспечвае арганізму алкагольную нагрузку, супастаўную з ужываннем 100 грамаў гарэлкі.

Асаблівасці піўнога алкагалізму

Такім чынам, фарміраванне алкагольнай залежнасці на фоне ўжывання піва мае наступныя асаблівасці:

• Ужыванне піва да гэтага часу не лічыцца ў грамадстве дрэннай звычкай, нават калі піць часта і шмат. Стаўленне да аматараў пеннага напою больш лаяльнае, чым да людзей, якія з той жа частатой і пастаянствам п'юць віно, гарэлку ці каньяк. Адпаведна, знешніх прычын «завязаць» з півам у чалавека і няма.

• Градус піва даволі невысокі. Гэта адзін з фактараў, што выклікае прыхільнасць не толькі да больш частага яго ўжывання, але і ў вялікай колькасці. На пэўным этапе гэта прыводзіць да росту талерантнасці да алкаголю: каб атрымаць уяўны кайф, патрабуецца больш піва, чым раней.

• З-за памылковай перакананасці ў «бяспецы» піва і, адпаведна, злоўжыванні напоем хваравітая прыхільнасць фарміруецца незаўважна. Аднак развіваецца алкагольная залежнасць тымі ж тэмпамі, што і пры ўжыванні віна, гарэлкі або іншых моцных напояў. Дастаткова некалькіх гадоў рэгулярнага піцця, каб сфармаваць устойлівую залежнасць ад этылавага спірту, і ўсяго 10-15 гадоў, каб дайсці да тэрмінальнай стадыі алкагалізму. Для жанчын і падлеткаў гэты шлях удвая карацейшы.

• ---

• Падлеткі і маладыя людзі з-за аб'ектыўных прычын хутчэй дасягаюць эфекту ап'янення і скажонага задавальнення пры ўжыванні піва. Разам з даступнасцю па кошце гэта робіць яго ўлюбёным напоем моладзі. Да 80% падлеткаў, якія стаяць на ўліку ў нарколагаў, трапілі ў хваравітую залежнасць ад алкаголю менавіта на фоне рэгулярнага ўжывання піва.