06.12.2018
06.12.2018

Піўны алкагалізм: асаблівасці фарміравання залежнасці

logo
Хваробы ад А да Я
0 40
Памер шрыфта:
  • A
  • A
  • A

Дыягназу «піўны алкагалізм» няма ні ў Міжнароднай класіфікацыі хвароб, ні ў медыцынскім кіраўніцтве па дыягностыцы і лячэнні залежнасцяў. Хваравітую прыхільнасць выклікае не сам пенны напой, а этылавы спірт, які змяшчаецца ў ім. На фоне яго рэгулярнага і працяглага ўжывання фарміруецца спачатку псіхалагічная, а потым і фізічная залежнасць. Пры гэтым не мае значэння, якому спіртазмяшчальнаму напою чалавек аддаваў перавагу.

Тым не менш, алкагалізм як хвароба, якая развілася ад доўгага і частага ўжывання піва, мае свае асаблівасці. Пра іх журналіст Слушна даведалася ў вядучага навуковага супрацоўніка аддзела наркалогіі РНПЦ псіхічнага здароўя, кандыдата медыцынскіх навук, дацэнта Уладзіміра Максімчука.

Прыхаваная пагроза ўжывання піва

падлеткавы алкагалізм

У грамадстве дагэтуль існуе меркаванне, што піва бяскрыўднае і «захварэць» алкагалізмам ад яго немагчыма. Гэтая памылковая думка з'яўляецца галоўнай прычынай лаяльнага стаўлення да пеннага напою. Здаецца цалкам натуральным правесці вечар ля тэлевізара або ў кампаніі з сябрамі пад бутэлечку-другую піва. Больш за тое, многія дарослыя не бачаць ніякай крамолы ў тым, каб пачаставаць хмельнай пенкай уласнае дзіця.

 
Уладзімір Максімчук
Вядучы навуковы супрацоўнік аддзела наркалогіі РНПЦ псіхічнага здароўя, к.м.н., дацэнт
Між тым, доза алкаголю, якая змяшчаецца нават у лёгкім піве, аказвае таксічнае ўздзеянне на арганізм. Галоўны ўдар прымаюць на сябе мозг, страўнік, сэрца і печань. Гэтага дастаткова, каб сфармаваць залежнасць пры рэгулярным ужыванні.

Як правіла, у найбольш распаўсюджаных гатунках піва ўтрыманне алкаголю вагаецца ад 2% да 7%. Але мацунак асобных (так званых экстрэмальных) гатункаў хмельнага напою можа дасягаць 12,5-20% – як у мацаванага віна.

Прывядзём просты прыклад. У 100 грамах гарэлкі ўтрымліваецца 40 грамаў абсалютнага алкаголю. У тым жа аб'ёме піва мацункам 4% – 4 грамы абсалютнага алкаголю. Але, у адрозненне ад гарэлкі, піва не п'юць чаркамі. А гэта значыць, што ў бутэльцы піва ёмістасцю 0,5 літра ўтрыманне чыстага алкаголю складае 20 грамаў, у дзвюх – 40. Атрымліваецца, выпіваючы за адзін прысест дзве бутэлькі піва, чалавек забяспечвае арганізму алкагольную нагрузку, супастаўную з ужываннем 100 грамаў гарэлкі.

 
Уладзімір Максімчук
Вядучы навуковы супрацоўнік аддзела наркалогіі РНПЦ псіхічнага здароўя, к.м.н., дацэнт
А цяпер уявіце: калі б чалавек кожны дзень выпіваў 100 грамаў гарэлкі, у яго асяроддзя гэта выклікала б як мінімум неспакой: гэта няправільна, не здорава і паказвае на залежнасць. У той жа час 2-3 штодзённыя бутэлькі піва не лічацца чымсьці ганебным. Да гэтага грамадства ў большасці сваёй ставіцца паблажліва, таму што пагроза не такая відавочная.

Асаблівасці піўнога алкагалізму

Такім чынам, фарміраванне алкагольнай залежнасці на фоне ўжывання піва мае наступныя асаблівасці:

  • Ужыванне піва да гэтага часу не лічыцца ў грамадстве дрэннай звычкай, нават калі піць часта і шмат. Стаўленне да аматараў пеннага напою больш лаяльнае, чым да людзей, якія з той жа частатой і пастаянствам п'юць віно, гарэлку ці каньяк. Адпаведна, знешніх прычын «завязаць» з півам у чалавека і няма.

  • Градус піва даволі невысокі. Гэта адзін з фактараў, што выклікае прыхільнасць не толькі да больш частага яго ўжывання, але і ў вялікай колькасці. На пэўным этапе гэта прыводзіць да росту талерантнасці да алкаголю: каб атрымаць уяўны кайф, патрабуецца больш піва, чым раней.
 
Уладзімір Максімчук
Вядучы навуковы супрацоўнік аддзела наркалогіі РНПЦ псіхічнага здароўя, к.м.н., дацэнт
Як паказвае практыка, злоўжыванне півам – гэта стартавая пляцоўка для пераходу на больш моцныя спіртныя напоі. Вядомы выраз «Піва без гарэлкі – грошы на вецер», на жаль, з'яўляецца горкай канстатацыяй залежнасці, якая нарастае.
  • З-за памылковай перакананасці ў «бяспецы» піва і, адпаведна, злоўжыванні напоем хваравітая прыхільнасць фарміруецца незаўважна. Аднак развіваецца алкагольная залежнасць тымі ж тэмпамі, што і пры ўжыванні віна, гарэлкі або іншых моцных напояў. Дастаткова некалькіх гадоў рэгулярнага піцця, каб сфармаваць устойлівую залежнасць ад этылавага спірту, і ўсяго 10-15 гадоў, каб дайсці да тэрмінальнай стадыі алкагалізму. Для жанчын і падлеткаў гэты шлях удвая карацейшы.

  • Падлеткі і маладыя людзі з-за аб'ектыўных прычын хутчэй дасягаюць эфекту ап'янення і скажонага задавальнення пры ўжыванні піва. Разам з даступнасцю па кошце гэта робіць яго ўлюбёным напоем моладзі. Да 80% падлеткаў, якія стаяць на ўліку ў нарколагаў, трапілі ў хваравітую залежнасць ад алкаголю менавіта на фоне рэгулярнага ўжывання піва.
 
Уладзімір Максімчук
Вядучы навуковы супрацоўнік аддзела наркалогіі РНПЦ псіхічнага здароўя, к.м.н., дацэнт
Нягледзячы на меншае ўтрыманне алкаголю ў піве ў параўнанні з моцнымі спіртнымі напоямі, яго празмернае ўжыванне, акрамя фарміравання ўстойлівай залежнасці, прыводзіць і да іншых сур'ёзных наступстваў: парушэння абмену рэчываў, цяжкіх паталогій з боку сардэчна-сасудзістай сістэмы, страўнікава-кішачнага тракту, цырозу печані, бясплоддзя, прыдуркаватасці.

Так што не варта недаацэньваць рэальную пагрозу піва для фізічнага і псіхічнага здароўя і памыляцца наконт яго ўяўнай бяспекі. У канчатковым выніку людзі, якія пакутуюць на цяжкую форму алкагольнай залежнасці, маюць ва ўсіх сэнсах адзін твар.

Матэрыялы на сайце slushna.by носяць інфармацыйны характар і прызначаныя для адукацыйных мэтаў. Інфармацыя не павінна выкарыстоўвацца ў якасці медыцынскіх рэкамендацый. Ставіць дыягназ і прызначае лячэнне толькі ваш урач. Рэдакцыя сайта не нясе адказнасці за магчымыя негатыўныя наступствы, якія ўзніклі ў выніку выкарыстання інфармацыі, размешчанай на сайце slushna.by

0 40

Журналіст. Вышэйшая адукацыя. Сябра Беларускага саюза журналістаў. Стаж працы ў прафесіі – 20 гадоў. Беларуска. Нарадзілася ў г.Ганцавічы Брэсцкай вобласці. У 2001 годзе скончыла факультэт журналістыкі Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта па спецыяльнасці «Журналістыка». Працавала спецыяльным карэспандэнтам аддзела эканомікі газеты «Беларуская ніва», аглядальнікам аддзела пісьмаў, аглядальнікам аддзела сацыяльных праблемаў газеты «Савецкая Беларусь» (зараз – «Выдавецкі дом «Беларусь сёння»). З 2016 года – карэспандэнт уласны аддзела інтэрнэт-праектаў РУП «Рэдакцыя газеты «Медыцынскі веснік». З 2000 года з'яўляецца сябрам Беларускага саюза журналістаў (БСЖ). У 2002 годзе стала лаўрэатам прэміі БСЖ за лепшую журналісцкую працу. У 2017 годзе – лаўрэатам прэміі БСЖ «Залатое пяро».