Боль — як з’ява — з’яўляецца моцным трыгерам для кожнага чалавека. Калі мы адчуваем, што нам стала балюча, як фізічна, так і маральна, пачынаем любымі спосабамі пазбаўляцца ад непрыемнага стану.
А як выглядае боль у мастацтве? Беларуская мастачка Ірына Котава праз новы персанальны выставачны праект «Тэатр эмоцый» раскрывае боль і цялеснасць з пункту гледжання трансфармацыі асобы.
На выстаўцы прадстаўлены карціны і інсталяцыі ў стылі экспрэсіянізму. І не выпадкова аўтар выбрала менавіта гэтую мадэрнісцкую плынь, якая зарадзілася ў першай палове ХХ стагоддзя. У Ірыны ў 2023 годзе дыягнаставалі рак малочнай залозы. І творца прапануе нам, гледачам, адчуць яе эмацыйны стан, калі яна спрабавала знайсці агульную мову з хваробай, выйсці з ёй на дыялог. А гэта было неварагодна складана.
Ірына Котава працуе ў стылі экспрэсіянізму, выкарыстоўваючы эмоцыі як асноўную форму камунікацыі з гледачом, адмаўляючыся ад ідэі гармоніі і свядомасці. Цела ў яе работах пазбаўлена цэласнасці, расшчэплена, жывапіс становіцца сродкам для адлюстравання на палотнах сваіх сапраўдных пачуццяў. Аўтар часцей за ўсё звяртаецца да жанру партрэта і інсталяцыі, наўмысна скажае лініі, аддаючы перавагу кантрасным колерам, абагульненым формам, перабольшанням і спрашчэнню.
Многія баяцца анкалогіі. Сутыкнуўшыся з захворваннем, часта не жадаюць гаварыць пра хваробу. Ірына Котава наадварот расказвае пра сваё пражыванне болю праз пачуццёвае эмацыйнае ўспрыманне, спрабуючы прыцягнуць увагу людзей на іх жыццё, на важнасць прытрымлівання сваім сапраўдным мэтам і жаданням, на сувязь пачуццяў і эмоцый з розумам і фізічным целам.
Прадсаўлены праект, безумоўна, маніфест для тых жанчын, якія таксама сутыкнуліся з ракам малочнай залозы. Аўтар спрабуе не проста расказаць ўспрыманне хваробы, але ж і паказаць, як з ёй жывуць, разлічваючы здзейсніць усе свае планы толькі сёння.
Асаблівае значэнне для разумення сябе — гэта захапленне Ірыны Котавай ёга-практыкамі. У 2022 годзе мастачка прайшла навучанне ў Індыі ў інстытуце ёгі, дзе стала інструктарам хатха-ёгі. Менавіта гэты досвед з'яўляецца ключавым у імкненні паставіць свой пачуццёвы свет на першае месца ў асабістай творчасці.
Ірына Котава, быццам рэжысёр, прапануе пайграць, у тым ліку і з сэнсамі. Так, папулярным месцам для сэлфі ў гасцей праекта стала інсталяцыя «Заслона. Трансфармацыя». Перад карцінай — заслона і два крэсла. Які варыянт больш падыдзе вам? Прысесці, нібы глядач, ці выйсці на «сцэну»? Сэнс работы ў тым, каб вызначыць для сябе, які сцэнар мы выбіраем, якую ролю іграем і як змяняемся падчас выбранага шляху.
Многія работы мастачкі насычаны чырвонымі адценнямі. На кожнай колер быццам займае становіцца асобным героем, які адлюстроўвае страх, смерць альбо цішыню.
Выстаўка, нягледзячы на складанасць тэмы, элегантная і не перагружаная. Яна нагадвае нам пра тое, як важна не сароміцца, не баяцца і не замыкацца ў сабе, бо жыццё адно, і гэта — гульня з абставінамі, эмоцыямі і пачуццямі.
Дадзены праект – гэта візуальнае судакрананне з адчуваннямі, якія адлюстроўваюць увесь спектр тэатра эмоцый Ірыны Котавай. Творчасць мастачкі тэрапеўтычная, здольная прыўнесці ў жыццё гледача цуд.
Новы эксцэнтрычны праект Андрэя Пічушкіна ў Палацы мастацтваў. Чым здзіўляе выстаўка?