Тай-чы як баявое мастацтва ўзнікла ў Кітаі ў 17-м стагоддзі. Аднак шырокае распаўсюджванне яно атрымала толькі пасля рэвалюцыі 1917-га года, калі ў Кітаі адбыўся ўсплёск цікавасці да нацыянальных воінскіх мастацтваў.
Поўная назва Тай-чы – Тайцзіцюань, дзе «цюань» перакладаецца як «кулак», а ўсё слова – як «кулак Вялікай Мяжы».
Галоўнымі прынцыпамі Тайцзіцюань з'яўляюцца раўнавага і мяккасць. Менавіта здольнасць прытрымлівацца дадзеных прынцыпаў дазваляе развівацца як фізічна, так і духоўна.
Стылі Тайцзіцюань
Усяго зараз вылучаюць 5 стыляў Тайцзіцюань. Аднак самымі вядомымі лічацца два: Чэнь і Ян. У іх ёсць свае адметныя рысы.
-
Стыль Чэнь
Да асаблівасцяў стылю Чэнь адносяць мяккі крок перакатам з плаўнымі бесперапыннымі рухамі і «рукі, якія штурхаюць» (прыём туй-шоу). Крок перакатам дазваляе захоўваць раўнавагу пры ўсіх рухах, акрамя скачкоў, а «рукі, якія штурхаюць» спрыяюць напрацоўцы ўмення прадугледжваць рухі праціўніка і ўменне імгненна пераходзіць ад абароны да нападу.
-
Стыль Ян
У стылі Ян плаўнасць спалучаецца з перакананнем: расслабленне вядзе да мяккасці, назапашаная мяккасць ператвараецца ў цвёрдасць, бесперапыннасць і натуральнасць выяўляюцца з дапамогай рэзкага выкіду энергіі і нападаючых рухаў. Гэты стыль таксама мае тры катэгорыі: вышэйшую, сярэднюю і ніжэйшую. Прыхільнікі Тайцзіцюань могуць выбраць любую, у адпаведнасці з узростам і здароўем.
-
Тай-чы
У наш час баявое мастацтва Тай-чы плаўна пашырыла свае межы: яно зрабілася гімнастыкай, папулярным фітнэс-трэндам, даступным для любога чалавека (адсутнасць актыўнай нагрузкі на суставы робіць гэты від гімнастыкі ідэальным нават для тых, хто не можа дазволіць сабе «агрэсіўныя» віды спорту).
Практычна ўсе ўсходнія баявыя і аздараўленчыя мастацтвы нясуць у сабе пэўную філасофію. Тай-чы – не выключэнне.
Людзі лічылі, што Тайцзіцюань дапамагае свядомасці вярнуць кантакт з целам, стаць адзіным цэлым.
Таму з Тай-чы атрымалася вельмі ўнікальная гімнастыка: у ёй аб'яднаныя самыя важныя для развіцця чалавека кампаненты: сілавая трэніроўка, умацаванне раўнавагі, павышэнне рухомасці суставаў, эмацыянальны самакантроль, псіхалагічная разгрузка. Ідучы ўслед за правіламі Тай-чы, чалавек дасягае ўнутранай гармоніі, якая пасля ўжо не пакідае душу і цела, бо ў ходзе выканання практыкаванняў адбываецца іх натуральнае ўзаемадзеянне.
Гімнастыку Тай-чы таксама называюць баявым танцам. Чаму?
Адказ просты – усе рухі так мякка пераходзяць з аднаго ў другі, што ствараецца ўражанне вытанчанага танца. Многія людзі, якія займаюцца Тай-чы на пастаяннай аснове, адзначаюць, што некаторыя формы выконваюцца так, быццам вы крочыце па аблоках. Цела робіцца лёгкім, бязважкім, але ўстойлівым, што дазваляе хутка выправіць парушаную паставу.
Карысць гімнастыкі Тай-чы для здароўя
Гімнастыка Тай-чы вядомая станоўчым уплывам не толькі на фізічны, але і на псіхаэмацыянальны стан людзей, якія ёй займаюцца.
З плюсаў для фізічнага стану можна вылучыць:
- Павышэнне гнуткасці суставаў.
- Трэніроўка вестыбулярнага апарата.
- Зніжэнне вагі.
- Умацаванне ЦНС (цэнтральнай нервовай сістэмы).
- Павышэнне фізічнай трываласці.
Пасля заняткаў Тай-чы чалавек робіцца ўпэўненым у сабе. А калі ты ўпэўнены ў сабе, дык і ва ўсіх жыццёвых справах зможаш дасягнуць гармоніі. На гэтым прынцыпе і будуецца філасофія Тай-чы.
