У маі адзін з гарадоў Брэсцкай вобласці — Баранавічы —адзнае свой дзень нараджэння.
Горад з'явіўся на мапе Беларусі дзякуючы Маскоўска-Брэсцкай чыгунцы. Ён — адзіны ў рэспубліцы, дзе дзейнічае адразу два паўнавартасныя чыгуначныя вакзалы.
У нашай краіне яго называюць па-рознаму: буйны прамысловы цэнтр Беларусі, горад нявест, месца нараджэння легендарнага фаст-фуда «Лодачка»… Гораду можна даваць колькі заўгодна азначэнняў, але лепш убачыць яго на ўласныя вочы. Такім чынам, вы ў Баранавічах. Чым жа тут заняцца?
Калі зазірнуць у гісторыю горада, Баранавічы пачалі развівацца менавіта дзякуючы чыгунцы. У лістападзе 1871 года праз яго адправіўся першы таварна-пасажырскі састаў па маршруце Смаленск-Брэст. Гэты год і стаў годам нараджэння горада. Цяпер тут два вакзалы: Баранавічы-Цэнтральныя і Баранавічы-Палескія. Калі вы прыехалі на апошні вакзал, то ваша экскурсія можа пачацца проста з яго: тут знаходзіцца музей чыгункі.
Наведаць Музей чыгункі
Нядзіўна, што на гарадскім гербе намаляваны паравоз. Лагічна, што ў Баранавічах з'явіўся і першы ў Беларусі музей чыгуначнай тэхнікі. Большая частка экспазіцыі размяшчаецца пад адкрытым небам, побач з вакзалам станцыі Баранавічы-Палескія. Каля ўваходу на пастаменце — макет паравоза серыі «В», які калісьці сваім гудком абвясціў аб пачатку працы гэтай станцыі. Самы стары экспанат выйшаў з дэпо ў Бранску ў 1927 годзе.За паўстагоддзя ён ад’ездзіў больш за 2,5 мільёна кіламетраў. Ёсць лакаматыў, які паспеў паездзіць па германскай жалезцы і трапіў у СССР у лік рэпарацый.
У каларытным цагляным будынку пачатку ХХ стагоддзя — вітрыны з гістарычнымі дакументамі, фатаграфіямі, макетамі, службовай формай чыгуначнікаў розных гадоў.
На вялізнай плошчы музея размясціліся больш за сто экспанатаў, на некаторых з іх нават можна пакатацца.
Зайсці ў Музей-аптэку
Недалёка ад вакзала знаходзіцца яшчэ адна мясцовая славутасць, якой ужо больш за стагоддзе. Незвычайны чырвоны будынак — гэта музей-аптэка. Сто гадоў таму яна належала правізару Станіславу Лаеўскаму.
На першым паверсе была дзяжурная аптэка, яна і сёння працуе, на другім пакоі сям'і гаспадара, сёння там музей аптэчнай справы. Праўда, патрапіць у яго можна толькі па папярэднім запісе.
А вось зайсці на першы паверх рэальна і ў нашыя дні. Дарэчы, мензурак і колбачак таго часу там і сёння шмат. Праўда, выконваюць яны хутчэй эстэтычную функцыю. А раней тут выраблялі лекі, якія пастаўляліся нават у гарадскую бальніцу. У час вайны аптэка не спыняла працу. Гавораць, лекі адсюль ішлі нават партызанам. Пасля вайны ўстанову нацыяналізавалі, а Лаеўскія з'ехалі ў Польшчу.
Тут ёсць пілюльная машына, старадаўнія этыкеткі ад лекаў, даведачны апарат, які мог звязацца з усімі аптэкамі горада, каб даведацца пра наяўнасць лекаў і, вядома, старадаўнія аптэчныя прыналежнасці.
Прагуляцца па бульвары Штокераў
У Баранавічах ёсць два бульвары, названыя ў гонар гарадоў-пабрацімаў — фінляндскага Хейнала і аўстрыйскага Штокераў. Апошні выглядае вельмі сімпатычным нават у туманнае надвор'е. На бульвары ўстаноўлены памятны знак у гонар горада-пабраціма і дзве альтанкі. На ўваходзе з боку вуліцы Савецкай стаіць будынак, упрыгожаны ляпнінай. Прыгожы, але закінутае.
Побач з бульварам размяшчаецца парк, дзе таксама можна прагуляцца пры наяўнасці вольнага часу.
Перакусіць легендарнай «лодачкай»
Недалёка ад гатэля можна перакусіць унікальным фаст-фудам, які з'явіўся тут у няпростыя 90-я гады. Разам са сваёй сям'ёй заснавала яго Ірына Лапчанка, якая пераехала ў Баранавічы са Стаўрапаля.
У бутэрброднай «Лодачкі» на том жа бульвары Штокераў да гэтага часу шмат жадаючых падсілкавацца. Разыначка «Лодачкі» у хрумсткай выцягнутай вафлі, па дызайне чымсьці якая нагадвае венскую — сваімі квадрацікамі на ніжняй частцы булачкі. Начынне рознае: класічная «Лодачка» — з сасіскай, ёсць з курыцай і грыбамі. А кошты, ну зусім смешныя!
Гарчыцу тут робяць самі, кетчуп і маянэз добрай якасці. Прадукты кожны дзень свежыя. Мясцовыя жыхары гэта ведаюць, і таму смела купляюць хрумсткі бутэрброд не толькі сабе, але і дзецям.
Сфатаграфавацца з вераб'ём
У Баранавічах, як і ў горадзе над Бугам, шмат скульптурных кампазіцый. Але перавагай у параўнанні з Брэстам, на наш погляд, з'яўляецца тое, што яны знаходзяцца не на адной вуліцы. Можна гуляць у своеасаблівы квэст: шукаць, дзе знаходзіцца статуя фатограф, дзе — сантэхнік, дзе — конь. Побач з фантанам «Каменная кветка» каля кінатэатра «Кастрычнік», на ўжо згадваным намі бульвары Хейнала, знаходзіцца верабей. Птушка «пасялілася» ў горадзе ў 2003 годзе невыпадкова. Гэты год у Беларусі быў аб'яўлены годам вераб'я хатняга. Як і многія скульптуры, яна абрасла павер'ямі. Лічыцца, што пацерці дзюбу бронзавага вераб'я — гэта да грошай.
Наведаць парк жывёл «Дыпрыз»
У лідэрах па наведвальнасці ў турыстаў — парк жывёл «Дыпрыз». Гэта не проста заапарк, а месца, дзе жывёл любяць і ўтрымліваюць у добрых умовах. І гэта заўважна ўжо адразу. Тут усё зроблена з душой.
Парк калісьці арганізавала Баранавіцкая мэблевая фабрыка. Пачыналася ўсё з некалькіх клетак з ручнымі жывёламі, усталяваных каля прахадной.
Зараз у парку жыве больш за 80 відаў звяроў. І ўсе ручныя. Па дарожках гуляюць буслы і страўсы, ля вады бегаюць выдры. Ёсць тут і экзатычныя звяры — ламы, альпакі, лані, плямістыя алені, вярблюды і многія іншыя. У кожнага вальера ці загону ёсць таблічка з апісаннем таго ці іншага звера. Жывёл можна карміць.
Заатэрапія для ўсёй сям’і. Паркі жывёл у Беларусі
Зазірніце ў краязнаўчы музей
Па дарозе да музея, на вуглу дома №69, паглядзіце, як называлася Савецкая ў розныя часы. Дарэчы, адрэзак гэтай вуліцы да гэтага часу выкладзены базальтавым брукам.
Яшчэ каля ста метраў — і вось ён, краязнаўчы музей. Тут можна пазнаёміцца з фрагментамі зніклых жывёл, вывучыць побыт сялян, даведацца пра гісторыю горада. Напрыклад, цікавы факт, што ў Баранавічах падчас Першай сусветнай вайны знаходзілася Стаўка Вярхоўнага Галоўнакамандуючага Рускай арміі, а пасля акупацыі — немцы задаволілі тут свой генштаб. Гэта было зручна, бо Баранавічы — буйны чыгуначны вузел, які знаходзіўся амаль на роўнай адлегласці ад франтоў.
Памарыце на востраве закаханых
Праз дарогу ад Лядовага дварца ў Баранавічах красуецца Свецілаўскае возера. Прайшоўшы праз мост, упрыгожаны замкамі з надпісамі, тыпу «Алёна+Дзіма...», выйдзеце да вострава закаханых. Гэта любімае месца ўсіх баранавіцкіх маладых. Распісаўшыся ў ЗАГСе парачка спяшаецца на фотасесію менавіта сюды, спыняючыся па шляху ў парку, кафэ ці дзе-небудзь яшчэ.
Пабываць на водасховішчы Гаць
Гэты вадаём знаходзіцца за 22 км. на паўднёвы захад ад Баранавічаў і адносіцца да басейна ракі Лагасва, якая праходзіць праз яго.
Гэты вадаём з'явіўся ў 1930 годзе пасля таго, як на рацэ Лагасва была пабудавана дамба. Пераважна раўнінная мясцовасць, якая атачае яго, пакрыта прыгожым змяшаным лесам. Спадзістыя берагі ў паўночнай частцы ўтвараюць шырокую багністую пойму. Тарфяністае дно, характэрнае для вадасховішча Гаць, пакрыта ілам.
Вадасховішча насяляюць шчупак, плотка, чырвонапёрка і іншыя віды рыб. Тэрыторыя, на якой размешчана вадасховішча Гаць, уваходзіць у склад заказніка «Баранавіцкі». Дзякуючы сваёй жывапіснасці, яго берагі карыстаюцца папулярнасцю сярод турыстаў. На іх размешчаны адразу некалькі баз адпачынку, паблізу вы таксама знойдзеце Дом паляўнічага, турыстычныя лагеры.
Наведаць Дом Святой Тройцы ў Баранавічах
У Доме Святой Тройцы ў Баранавічах знаходзіцца невялікі каталіцкі храм, пабудаваны ў 1998 годзе, а таксама Катэхетычны каледж, дзе маладых людзей навучаюць рэлігіі, тэалогіі, педагогіцы.
Каледж адкрыты з 2009 года. Апроч навучання тут працуюць з дзецьмі, на здароўе якіх паўплывала Чарнобыльская аварыя, клапоцяцца аб пажылых адзінокіх людзях і выпускаюць каталіцкі часопіс «Дыялог».
Літары SVD, намаляваныя на фасадзе Дома Святой Тройцы, з'яўляюцца скарачэннем ад лацінскай назвы мужчынскага ордэна «Таварыства Чароўнага Слова».
Убачыць Будынак Акцызнага ўпраўлення ў Баранавічах
На вуліцы Фралянкова ў Баранавічах захаваўся двухпавярховы цагляны будынак 1902 года пабудовы.
Першапачаткова ў ім размяшчалася акцызнае ўпраўленне, пазней польская гімназія, кантора НКУС, нават Дом піянераў. Будынак, у якім у пачатку новага стагоддзя працаваў эканоміка-юрыдычны каледж, перасталі выкарыстоўваць у 2009 годзе. Каледж тады пераехаў у новае памяшканне, а стары дом пачаў разбурацца.
Пакуль актыўныя рэстаўрацыйныя работы не праводзяцца, як будзе выкарыстоўвацца будынак далей, не вядома.
Пабываць у будынку Баранавіцкага дзяржаўнага ўніверсітэта
Яно лічыцца архітэктурным цудам, сапраўднае акадэмічнае сэрца горада. Цікавае спалучэнне гістарычных і сучасных архітэктурных рашэнняў. Маляўнічыя будынкі ў раёне, дазваляюць здзейсніць дзіўны шпацыр у мінулае.
Паездка ў Баранавічы будзе няпоўнай без наведвання мясцовых рынкаў. Цэнтральны рынак — вельмі дынамічны і ажыўлены, які прапануе наведвальнікам усё: ад свежых фермерскіх прадуктаў да традыцыйных беларускіх рамёстваў. У гэтай лакацыі можна па-сапраўднаму прасякнуцца культурнымі вібрацыямі і мясцовым ладам жыцця.
Чаму турысты так любяць прыязджаць у Сынкавічы? Расказваем пра славутасці мясцовасці
