Прычыны развіцця сіндрому дэ Кервена да гэтага часу невядомыя. Разам з тым, лічыцца, што захворванне цесна звязанае з прафесійнай дзейнасцю. Часцей за ўсё да развіцця сіндрому схільныя тыя, хто з-за сваіх абавязкаў вымушаны пастаянна выконваць аднатыпныя рухі, якія выклікаюць празмернае напружанне вялікага пальца на працягу доўгага часу. Як следства – болевыя адчуванні ў вобласці запясця ля асновы вялікага пальца, якія пры руху ўзмацняюцца.
Падрабязна пра сіндром дэ Кервена журналісту Слушна распавёў траўматолаг-артапед, навуковы супрацоўнік лабараторыі паталогіі суставаў і спартыўнай траўмы РНПЦ траўматалогіі і артапедыі Раман Сіроткін.
Захворванні суставаў
Што такое сіндром дэ Кервена
Сухажыллі мышцы-разгінальніка і адводнай мышцы вялікага пальца размешчаныя ў адным канале, які досыць вузкі. Пры запаленні сухажыллі патаўшчаюцца, што прыводзіць да яшчэ большага звужэння канала і раздражнення болевых рэцэптараў. Менавіта з гэтай прычыны пры любым руху вялікім пальцам чалавек адчувае боль, прычым часам гэтыя адчуванні вельмі балючыя.
Пры прагрэсаванні захворвання адбываецца значнае звужэнне канала. Сухажыллі пачынаюць мацней ціснуць на яго сценкі, з-за чаго ў сухажыльных похвах узнікае запаленне. Яны ацякаюць, што правакуе больш моцнае пашкоджанне канала і развіццё стэнозу.
«Запясце маці». Хто ў групе рызыкі
Хваробу дэ Кервена яшчэ называюць тэндавагініт дэ Кервена, стэназуючы тэндавагініт, «запясце маці». У групе рызыкі – людзі, якія часта выконваюць манатонныя дзеянні, што паўтараюцца, уключаючы зашчымленне, хапанне, цягу або штурханне.
Акрамя гэтага, сярод прычынаў развіцця сіндрому дэ Кервена – расцяжэнне альбо траўма вобласці запясця, а таксама станы, пры якіх высокая рызыка ўзнікнення ацёкаў, напрыклад пры рэўматоідным артрыце.
Дарэчы, нярэдка сіндром дыягнастуецца ў жанчын, якія штодня выконваюць вялікі аб'ём хатняй працы альбо носяць маленькіх дзяцей на руках (адсюль і пайшла назва «запясце маці»).
Сімптомы захворвання
Асноўным сімптомам сіндрому дэ Кервена з'яўляецца ныючы боль у аснове вялікага пальца. Часцей за ўсё ён з'яўляецца пасля працяглай нагрузкі. Для захворвання характэрнае паступовае развіццё, прычым сімптомы могуць нарастаць на працягу некалькіх тыдняў. Калі спачатку боль турбуе толькі пры актыўных рухах, дык па меры прагрэсавання захворвання болевы сіндром турбуе ўсё больш, ён узмацняецца. Цяпер дыскамфорт і боль чалавек адчувае нават пры нязначных нагрузках альбо ў стане спакою.
Акрамя гэтага, чалавека можа турбаваць:
- боль у запясці, ён можа распаўсюджвацца на перадплечча і вялікі палец;
- невялікі ацёк;
- пачырваненне скуры альбо адчуванне цяпла ў запясці.
Дыягностыка і метады лячэння
У асноўным, дыягностыка захворвання зводзіцца да візуальнага агляду кісці. У вобласці прамянёвазапясцевага сустава з боку вялікага пальца будзе бачны нязначны альбо ўмераны мясцовы ацёк, контуры анатамічнай табакеркі (трохвугольнае паглыбленне ля асновы вялікага пальца) згладжаныя. Пры пальпацыі пацыент скардзіцца на боль у гэтай вобласці.
Дадаткова спецыяліст можа прызначыць рэнтгенаграфію вобласці прамянёвазапясцевага сустава ў прамой праекцыі.
Лячэнне хваробы дэ Кервена ў асноўным заключаецца ў забеспячэнні спакою вялікага пальца кісці. Для гэтага выкарыстоўваюцца спецыяльныя фіксуючыя павязкі. Як правіла, іх рэкамендуюць насіць каля 1-1,5 месяца. У выпадку неабходнасці таксама прызначаецца курс нестэроідных супрацьзапаленчых прэпаратаў, выконваюцца лячэбныя блакады з глюкакартыкастэроідамі альбо праводзяцца курсы фізіяпрацэдур.
