Пра тое, якія тыповыя памылкі дапускаюць бацькі, сутыкнуўшыся з праблемай дзіцячай наркаманіі, журналісту інфармацыйнага партала Здаровыя людзі распавяла загадчыца падлеткавага аддзялення Гарадскога клінічнага наркалагічнага дыспансера г.Мінска Людміла Шпакоўская.
1. Не думайце, што вы ведаеце пра падлеткаў усё.
Адна з тыповых бацькоўскіх памылак – самаўпэўненасць і саманадзейнасць. «У мяне дзіця не такое, яно не будзе займацца глупствам, гэта дакладна. Наркотыкі – гэта не пра яго».
Але праблема ў тым, што на небяспечны кручок трапіць можа любое дзіця, нават самае ціхае і «хатняе».
У рашэнні праблемы падлеткавай наркаманіі актыўна задзейнічаныя ўсе сістэмы. Праекты па прафілактыцы спажывання наркатычных рэчываў, па фарміраванні прыхільнасці здароваму ладу жыцця традыцыйна распрацоўваюцца і праводзяцца сумеснымі намаганнямі міністэрстваў аховы здароўя, адукацыі, унутраных спраў.
Толькі ў Мінску на базе гарадскога цэнтра здароўя штомесяц праходзяць семінары для сацыяльных педагогаў і класных кіраўнікоў па тэматыках фарміравання здаровага ладу жыцця, дзе сярод іншага ўзнімаецца праблема ўжывання псіхаактыўных рэчываў: якое іх дзеянне, прыкметы ўжывання, куды можна звярнуцца па дапамогу. Акрамя таго, праводзіцца мноства прафілактычных праектаў, арыентаваных на дзяўчат і юнакоў, першакурснікаў вышэйшых і сярэдне-спецыяльных навучальных устаноў.
Наогул залатое правіла абвяшчае: у першую чаргу трэба працаваць з бацькамі, а потым ужо з дзецьмі. І было б правільна, калі б падобныя школы карысталіся большай папулярнасцю сярод дарослых.
Хочаце ведаць, чаму ваша паслухмянае, «хатняе» дзіця можа зацікавіцца наркотыкамі? Тут мы распавялі пра самыя распаўсюджаныя прычыны.
2. Ён мне паабяцаў «больш ні-ні», значыць, сітуацыя вырашаная.
Часцяком так адбываецца таму, што бацькі, сапраўды ўпершыню западозрыўшы штосьці нядобрае, выкарыстоўваюць мадэль страуса, які хавае галаву ў пясок. У ход ідуць размовы па душах, слёзы, угаворванні. І, як правіла, часта фінал адзін: ён мне паабяцаў больш ні-ні, значыць, сітуацыя вырашаная.
Адразу звяртаюцца па дапамогу да спецыялістаў толькі нямногія. Адсюль несуцяшальная выснова эксперта: самая вялікая праблема – гэта бацькі.
Эксперт канстатуе: калі справа даходзіць да камісіі па справах непаўналетніх, бацькі таксама запрашаюцца. Але... дзіця часта прыходзіць адно. І гэта фактычна ставіць пад удар усю далейшую працу з ім. Бо нават калі пасля працы са спецыялістам падлетак гатовы мяняцца, дома, у звыклым асяроддзі, гэты эфект знікае: ён зноў сутыкаецца з абыякавасцю, канфліктамі, непаразуменнем. Сям'я, якая павінна ўмацаваць яго ў імкненні змяніць сваё жыццё, пасіўна застаецца ў баку.
Каштоўныя рэкамендацыі пра тое, як правільна паступіць бацькам, даведаўшыся, што дзіця ўжывае наркотыкі, можна прачытаць тут.
3. Няўменне расставіць прыярытэты.
Напэўна, няма такога таты ці мамы, якія не баяліся б «уліковага складніку» – сацыяльных наступстваў звароту па дапамогу да нарколага.
Гэта міф, які даўно сябе зжыў, але страх патрапіць у «чорны спіс» дагэтуль застаецца галоўнай перашкодай для атрымання кваліфікаванай дапамогі.
Людміла Шпакоўская падкрэслівае: не бойцеся атрымаць кваліфікаваную дапамогу. Яна бясплатная, ананімная і ніякімі сацыяльнымі наступствамі не абцяжараная. Але толькі да таго часу, пакуль дзіця ні затрымліваецца супрацоўнікамі АУС у стане наркатычнага ап'янення.
Разам з тым, нагадвае эксперт, калі ў 2013 годзе краіну накрыла хваля спайсаў, страх у літаральным сэнсе страціць дзіця ў бацькоў быў мацнейшым за страх сацыяльных наступстваў.
Падрабязна аб праграмах лячэння, якія дзейнічаюць у Беларусі, і рэабілітацыі наркатычнай залежнасці можна прачытаць у гэтым матэрыяле.
Фота эксперта – Валянціна Мохар.
Падпісвайцеся на наш канал у Telegram, групы ў Facebook, «УКантакце», у «Аднакласніках» – і будзьце ў курсе свежых навінаў! Толькі цікавыя відэа на нашым канале YouTube, далучайцеся!
