Цела пухірамі. Што хавае вострая крапіўніца?

Журналіст інфармацыйнага партала 24health.by сустрэлася з экспертам у галіне алергалогіі, загадчыкам алергалагічнага аддзялення 4-й дзіцячай клінічнай бальніцы г. Мінска, галоўным пазаштатным дзіцячым алерголагам Міністэрства аховы здароўя, к.м.н. Дзмітрыем Бузой, каб атрымаць самую важную і неабходную інфармацыю.

Пухір пухіру не роўны

Крапіўніца – гэта вострая алергічная рэакцыя арганізма на раздражняльнік, якую вылучае з'яўленне на целе пухіроў, што свярбяць.

«Не дзіва!», – можаце падумаць вы. Ад камарыных укусаў таксама зуд і пухіры. Такая «крапіўніца» раз 10 за лета здараецца... І не будзеце мець рацыю.

Ні ўкус казуркі, ні апёк ад крапівы (дзякуючы якой, дарэчы, крапіўніца і атрымала сваю назву – за падабенства праявы рэакцыі) да алергічных захворванняў дачынення не маюць. Калі пухір ўзнікае толькі ў месцы ўкусу ці кантакту з раслінай – гэта мясцовая таксічная рэакцыя скуры на раздражняльнік. Яна даволі хутка праходзіць сама па сабе альбо пры дапамозе мясцовай тэрапіі (содавых прымочак або супрацьалергічных мазей).

Вострая крапіўніца, наадварот, адрозніваецца генералізаванай рэакцыяй, г.зн. пасля кантакту з алергенам пухіры з'яўляюцца па ўсім целе.

Такім чынам, ёсць 2 асноўныя прыкметы, якія характарызуюць вострую крапіўніцу:

1. З'яўленне пухіроў.

Часам высыпанні выяўляюцца не генералізавана (г.зн. па ўсім целе), а лакальна. Тыповая лакалізацыя пухіроў – тулава, твар, радзей – рукі, ногі. У некаторых выпадках «дастаецца» і слізістым: вадзяністыя пухіры выступаюць на вуснах, языку, мяккім паднябенні і гартані. Групіруюцца высыпанні кучна і схільныя да зліцця.

У залежнасці ад ступені выяўленасці алергічнай рэакцыі пухіры самі па сабе бясследна знікаюць ужо праз некалькі хвілін, але могуць захоўвацца да сутак. Часам крапіўніца можа даваць рэцыдыў некалькі дзён і нават тыдняў.

2. Наяўнасць свербу.

Нароўні з пухірамі, сверб – ключавая адметная прыкмета крапіўніцы. Ён бывае настолькі нясцерпным, што літаральна пазбаўляе чалавека спакою. Нават калі востры прыступ крапіўніцы хутка праходзіць або паспяхова здымаецца лекамі і ад пухіроў нічога не застаецца, глыбокія драпіны яшчэ доўга нагадваюць пра перажытае. У практыцы Дзмітрыя Бузы такія выпадкі – звычайны.

Абпаліўшыся на малацэ – дзьмі на ваду. Прычыны крапіўніцы

Паколькі крапіўніца – гэта алергічная рэакцыя, справакаваць яе можа што заўгодна. Але ў пераважнай большасці выпадкаў прычынай служаць 3 найбольш распаўсюджаныя раздражняльнікі.

1. Харчовыя алергены.

Самая шырокая група алергічных правакатараў. Найбольш алергізуючае ўздзеянне сярод харчовых прадуктаў маюць:

• малако;
• яйкі;
• арэхі;
• таматы;
• вэнджаніна;
• морапрадукты;
• шакалад;
• бабовыя;
• цытрусавыя.

Калі чалавек пакутуе ад класічнай харчовай алергіі па тыпу крапіўніцы, дыягназ пацверджаны, раздражняльнік вызначаны і не выклікае сумненняў, рэакцыю ў яго можа выклікаць любы кантакт з мінімальнай дозай алергену. Напрыклад, нават кропля малака, якая патрапіла на скуру чалавека, які пакутуе ад алергіі да бялку малака, правакуе з'яўленне пухіроў.

Цікава ведаць: Папулярныя шакаладныя дражэ M&M's, як вядома, вырабляюцца ў некалькіх варыяцыях, у прыватнасці, з арэхамі і без. У свой час дзеці з алергіяй на арахіс (самы моцны алерген сярод арэхаў), сталі выдаваць рэакцыю на любімыя цукеркі, якія не ўтрымлівалі «шкоднага» начыння. Пасля доўгіх разглядаў высветлілася, што абодва варыянты прысмакаў (з арэхамі і без) вырабляліся на адной вытворчай лініі. Адпаведна, мікрачасціцы арахісу, як прынята казаць, – сляды, маглі патрапіць у «чыстыя» цукеркі. З тых часоў на ўпакоўках прадуктаў, вырабленых на адной вытворчай лініі з прадуктамі, у склад якіх уваходзяць інгрэдыенты, якія выклікаюць рэакцыю, сталі пазначаць папераджальны надпіс: «Можа ўтрымліваць сляды арахісу/малочных прадуктаў/глютэну...».

Тут варта зрабіць акцэнт. Калі вострай крапіўніцай скончыўся, напрыклад, перакус «штучным» памідорам, але ён паспяхова купіраваўся антыгістаміннымі прэпаратамі і больш не паўтараўся, гэта не падстава лічыць, што ўсе таматы – зло. Як і не падстава здаваць разнастайныя і шматлікія аналізы ў пошуках галоўнага «злачынцы» – канкрэтнага хімічнага дадатку.

Хімічныя кампаненты як такія не з'яўляюцца алергенамі. Гэта толькі фактары, якія запускаюць рэакцыю. Алергалагічныя тэсты робяць на харчовыя прадукты, а не на хімічныя дадаткі, якія выкарыстоўваюцца для іх вытворчасці.

2. Лекавыя прэпараты.

Прыкладна кожная 5-я ахвяра вострай крапіўніцы пакутуе ад гэтай групы правакацыйных фактараў. Сярод іх таксама ёсць свой рэйтынг лідараў:

• Антыбіётыкі.
• Несцероідныя супрацьзапаленчыя сродкі (тыпу ібупрафену).
• Ёдкантрасныя рэчывы (г. зн. прэпараты, якія ўтрымліваюць ёд).
• Вітаміны (асабліва групы В).

Медыкаментозная алергія па тыпу крапіўніцы – той самы выпадак, калі не лішне паўтарыць: лекі прымаць трэба выключна па рэкамендацыі ўрача, строга выконваючы прапісаную ім схему лячэння і дазіроўку прэпарата.