Спадзяюся, у многіх атрымалася пражыць цэлы дзень без крыўдаў?! Альбо яго нават і не заўважылі?! 🙂 І ўсё ж пераходзім да Дня ўсмешак… Магчыма, з ім будзе лягчэй. Бо даказана: нават калі мы прымушаем сябе ўсміхацца, настрой узнімаецца. І адбываецца гэта, дзякуючы сувязі «мозг-цела».
А цяпер давайце зірнем (па традыцыі) на карысць усмешак для здароўя. Вядома ж, яна ёсць. Думаю, многія нават адчувалі гэта. А калі не, ёсць шанц праверыць. Сёння.
Тое, што зараз нам усім вельмі патрэбна, – гэта ўмацаванне імунітэту, так?! Дасягаецца яно рознымі спосабамі. І, што самае цікавае, усмешка таксама робіць свой унёсак. Бо калі мы ўсміхаемся, смяемся, цела расслабляецца, узровень стрэсу зніжаецца, а імунітэт – умацоўваецца. А як даўно вы смяяліся бестурботна, цалкам аддаючыся такім эмоцыям?!
Усмешка натуральным чынам умацоўвае мышцы твару, і гэта таксама бясспрэчна. Хаця многія жанчыны турбуюцца, што пры частым смеху з’яўляюцца маршчынкі ля вачэй. Але ж яны і без смеху з’яўляюцца… Аргумент?! А то ж! J Затое пасмяяліся – і фактычна зрабілі зарадку для твару.
Усмешкі і смех, апроч іншага, трэніруюць лёгкія, што таксама нам вельмі неабходна, асабліва падчас пандэміі каранавіруса. І няхай нашых усмешак фактычна не бачна за ахоўнымі маскамі (у тых, хто іх законапаслухмяна надзявае ў грамадскіх месцах), але ж па вачах бачна, усміхаецца чалавек альбо злуецца. Ці не так?!
А яшчэ ўсмешкі і смех аздараўліваюць сардэчна-сасудзістую сістэму і нават паляпшаюць абмен рэчываў.
Вось каб яшчэ гэта так выразна праяўлялася… Сёння пасмяяліся – заўтра не далічыліся кілаграмчыка-другога… Эх! На жаль, толькі мары… 🙂
А як вы думаеце, колькі незнаёмых усміхнуцца ў адказ на вашу ўсмешку? Не ведаеце?! Я таксама не ведаю… Але кажуць, што рэагуюць многія. Вось і ёсць шанц сёння праверыць яшчэ і гэтую ўласцівасць усмешкі…
Галоўнае, падумалася, каб яе не прынялі за здзеклівую ці з’едлівую… 🙂 Але ж мы так не ўсміхаемся, праўда?! Тым больш – незнаёмым…
Я вось усміхаюся, гледзячы на прагноз надвор’я на бліжэйшыя дні. Няўжо спраўдзіцца?! І няўжо з суботы нас чакаюць ужо дажджы?! Магчымыя, невялікія, моцныя… Ды я гатовая ўсміхацца кожнаму незнаёмаму прахожаму, абы дачакацца гэтай радасці!
А вы ведаеце, што прыроджаная здольнасць усміхацца ёсць нават у нованароджаных?! А што 5-гадовае дзіця ўсміхаецца і смяецца да 300 разоў у суткі? А колькі дарослыя? Не паверыце! Усяго… 10-15 разоў. І як не прыгадаць вядомае з п’есы Аляксея Дударава, хаця і сказанае з іншай нагоды: «Будзьце як дзеці…»
А вам спадабалася прытча пра бульбу, якую я пераказала ў матэрыяле пра дзень без крыўды?! На сёння таксама ёсць… Вось яна:
«У адной вёсачцы стаяў дом, аздоблены ўнутры тысяччу люстэркамі. Аднойчы адзін маленькі шчаслівы сабачка вырашыў яго наведаць. Ён радасна ўзбег па прыступках дома і зазірнуў унутр, махаючы хвосцікам.
Сабачка ўбачыў яшчэ тысячу такіх жа шчаслівых маленькіх сабачак, якія глядзелі на яго і таксама махалі хвосцікамі. Ён усміхнуўся – і люстраныя адлюстраванні ўсміхнуліся яму гэтак жа цёпла і прыязна. Сабачка захоплена падумаў: «Якое дзівоснае месца, тут мне ўсе радыя! Я буду часцей сюды прыходзіць і атрымліваць асалоду!»
У той жа вёсачцы жыў іншы сабачка. На жаль, ён быў нешчаслівы і заўсёды чакаў непрыемнасцяў. Ён пачуў пра дом шчаслівых сабачак і, у надзеі здабыць шчасце, таксама вырашыў яго наведаць. Яму так хацелася шчасця і радасці! Але ў глыбіні сваёй сабачай душы ён не верыў у свет, у якім могуць існаваць дружалюбныя сабакі.
Выскаліўшыся ў чаканні непрыемнасцяў, сабачка нізка апусціў галаву і прасунуў яе ў дзверы. Ён убачыў тысячы сабачак, якія глядзелі на яго нядобразычліва. Ён загыркаў і тут жа спалохаўся, бо ў адказ тысячы сабак загыркалі на яго. Пакідаючы дом, ён сам сабе думаў: «Якое жудаснае месца! Ніколі больш сюды не прыйду. Я так і ведаў, што нідзе няма на зямлі месца прыязнасці, радасці і шчасця».
Мы самі ствараем свой лёс. Усміхніся свету – і ў адказ свет усміхнецца табе!»
Ну што ж… Трымаем прытчу ў памяці і… Усміхаемся, спадарства, усміхаемся. І асабліва сёння – незнаёмым! 🙂
