21.05.2018
21.05.2018

Эксудатыўны атыт: як не прапусціць «ціхую» праблему?

logo
Хваробы ад А да Я
0 50
Памер шрыфта:
  • A
  • A
  • A

Сярод іншых захворванняў вуха эксудатыўны атыт займае асаблівае месца. У адрозненне ад астатніх запаленчых працэсаў, яго не суправаджае востры боль. Часцей за ўсё дыскамфорт зводзіцца да адчування закладзенасці і часам булькання ў вушах. Паколькі эксудатыўны атыт – праблема ў большай ступені дзяцей дашкольнага ўзросту, яны могуць нават не звяртаць увагі на такія «дробязі жыцця». Напагатове трэба быць бацькам. Таму што захворванне тым і каварнае: з-за ціхага працякання, яно можа прывесці да небяспечных ускладненняў ажно да ўстойлівага зніжэння слыху.

Як не прапусціць «ціхую» праблему? Пра гэта карэспандэнту сайта Слушна распавёў отарыналарынголаг вышэйшай кваліфікацыйнай катэгорыі, намеснік галоўнага ўрача па медыцынскай частцы 3-й дзіцячай клінічнай бальніцы Мінска Алег Мазанік.

Адкуль у вушах вадкасць?

Часцей за ўсё на эксудатыўны атыт хварэюць дзеці ад 3 да 8 гадоў. Развіваецца захворванне з-за недастатковай (або адсутнай) вентыляцыі сярэдняга вуха і шмат у чым тлумачыцца анатамічнымі асаблівасцямі дзіцячых вушэй.

Пры нараджэнні сярэдняе вуха ў дзяцей (барабанная поласць - маленечкая прастора за барабаннай перапонкай) запоўнена жэлепадобнай міксоіднай тканкай, якая паступова рассмоктваецца і замяшчаецца паветрам. Калі дзіця дасягае 2-3-гадовага ўзросту, паветра запаўняе ўсю барабанную перапонку сярэдняга вуха. Пры гэтым для нармальнага функцыянавання органа слыху неабходная пастаянная вентыляцыя, якую забяспечвае еўстахіева (слыхавая) труба, што злучае сярэдняе вуха і насаглотку.

 
Алег Мазанік
Урач-отарыналарынголаг вышэйшай кваліфікацыйнай катэгорыі, намеснік галоўнага ўрача медыцынскай частцы 3-й дзіцячай клінічнай бальніцы г. Мінска
Слыхавая труба ў маленькіх дзяцей шырокая і кароткая, адкрываецца ніжэй, чым у дарослых (у нованароджаных на ўзроўні мяккага паднябення), гэта робіць яе вельмі адчувальнай. Паступленне паветра ў слыхавую трубу, а значыць і вентыляцыя сярэдняга вуха могуць быць парушаныя з-за нясталасці структур носа і насаглоткі. Яшчэ адна прычына - гіпертрафія адэноіднай тканкі. Мясцовы імунітэт не спраўляецца з павышанымi нагрузкамі, абараняючы арганізм ад інфекцый, і адэноіды разрастаюцца да такой ступені, што закрываюць уваход у слыхавую трубу, вентыляцыя спыняецца.

Паветра, што знаходзіцца ў барабаннай перапонцы, паступова рассмоктваецца, у сярэднім вуху пачынае падаць ціск (адсюль адчуванне закладзенасці). Пры гэтым ствараюцца ўмовы для эксудацыі (прадуцыравання слізі і вадкай часткі крыві) у прасвет сярэдняга вуха. Гэты працэс, які суправаджаецца назапашваннем вадкасці ў сярэднім вуху, называецца эксудатыўным атытам.

У большасці выпадкаў пускавым механізмам захворвання з'яўляецца хранічны адэнаідыт. Але часам эксудатыўны атыт становіцца вынікам вострага запалення сярэдняга вуха (калі яно лечыцца без парацэнтэза).

Паўтарай і правярай. Сімптомы эксудатыўнага атыту

Прыкладна да 5-гадовага ўзросту дзіця не ў стане адэкватна ацаніць і, адпаведна, апісаць свой стан. З часам ён і зусім можа прывыкнуць да адчування закладзенасці вуха і не звяртаць на яго ўвагі, нібы так і павінна быць.

Таму асаблівую пільнасць варта праявіць у першую чаргу бацькам малога. Абавязкова варта наведаць отарыналарынголага, калі вы бачыце, што дзіця:

  • пастаянна перапытвае тое, што вы яму кажаце;просіць размаўляць з ім гучна;
  • пры праглядзе мультфільмаў просіць павялічыць гучнасць;
  • «ігнаруе» звернутыя да яго словы, вымаўленыя звычайным тонам, і рэагуе, толькі калі вы пачынаеце казаць гучней.

Занадта легкадумна спісваць гэтыя сімптомы на няўважлівасць, разгубленасць, захопленасць дзіцяці нейкім заняткам, калі вы да яго звяртаецеся. У той час, пакуль вы супакойваеце сябе асаблівасцямі тэмпераменту дзіцяці, цалкам верагодна, у яго захоўваецца закаркаванне слыхавой трубы і працягваецца працэс эксудацыі.

Абавязкова варта наведаць урача, калі дзіця скардзіцца на боль у вушах (спачатку дзеці менавіта так успрымаюць адчуванне закладзенасці). Зусім іншае, што ў пачатковай стадыі эксудатыўнага атыту вуха мае здаровы выгляд: ні запалення, ні пачырванення барабаннай перапонкі. Так што бацькоўская назіральнасць – лепшы саюзнік урача, каб выявіць захворванне на самым раннім этапе.

Сапраўды паставіць або абвергнуць дыягназ эксудатыўнага атыту ўрач зможа, правёўшы імпедансаметрыю (або тымпанаметрыю).

 
Алег Мазанік
Урач-отарыналарынголаг вышэйшай кваліфікацыйнай катэгорыі, намеснік галоўнага ўрача медыцынскай частцы 3-й дзіцячай клінічнай бальніцы г. Мінска
Хранічным эксудатыўны атыт лічыцца, калі вадкасць у сярэднім вуху захоўваецца 3 месяцы і больш. Калі ж яна знаходзіцца там нядоўга, гэта часовы стан – тубаатыт (ён жа катаральны атыт, тубарная дысфункцыя).

Лячэнне эксудатыўнага атыту

У сучаснай отарыналарынгалогіі выкарыстоўваецца некалькі метадаў лячэння эксудатыўнага атыту.

Перш за ўсё гэта кансерватыўныя метады:

  • прадзьмуванне слыхавых труб (па метадзе Політцара, працэдуру праводзіць толькі лор-урач);
  • масаж барабаннай перапонкі;
  • прызначэнне лекавых прэпаратаў, якія робяць эксудат больш вадкім і палягчаюць яго адыходжанне;
  • фізіяпрацэдуры.

Існуе таксама хірургічны метад лячэння. Калі прычынай эксудатыўнага атыту з'яўляюцца адэноіды, своечасовае іх выдаленне хутка вырашае праблему: вадкасць выцякае праз слыхавую трубу – і слых аднаўляецца.

 
Алег Мазанік
Урач-отарыналарынголаг вышэйшай кваліфікацыйнай катэгорыі, намеснік галоўнага ўрача медыцынскай частцы 3-й дзіцячай клінічнай бальніцы г. Мінска
Калі эксудатыўны працэс запушчаны і застаецца без належнага лячэння месяцы і нават гады, названыя меры не дапамогуць пазбавіцца ад захворвання. У гэтым выпадку патрабуецца комплексны падыход: спачатку адэнатамія, потым курс кансерватыўнага лячэння. Пры адсутнасці эфекту праведзенага лячэння дзіцяці паказаная мікрахірургічная аперацыя па мікрашунціраванні сярэдняга вуха.

Мікрашунціраванне – аперацыя, пры якой дзіцёнку пад агульнай анестэзіяй праводзіцца надрэз барабаннай перапонкі, выдаляецца эксудат, пасля чаго ў адтуліну ўстаўляюць маленечкую трубачку (шунт). Гэта неабходна для таго, каб прадухіліць назапашванне вадкасці ў сярэднім вуху і забяспечыць яе адток. Калі працэс стабілізуецца, шунт выдаляецца. Звычайна гэта адбываецца на працягу 6-12 месяцаў. Адтуліна альбо зарастае самастойна, альбо экрануе (урач прыкрывае яе спецыяльным матэрыялам, пасля чаго разрэз хутка гоіцца). Аперацыя даволі бяскрыўдная і практычна не дае ўскладненняў у выглядзе рубцавання і нагнаенняў.

 
Алег Мазанік
Урач-отарыналарынголаг вышэйшай кваліфікацыйнай катэгорыі, намеснік галоўнага ўрача медыцынскай частцы 3-й дзіцячай клінічнай бальніцы г. Мінска
Без адэкватнага лячэння ўскладненні эксудатыўнага атыту непазбежныя. Перш за ўсё высокая верагоднасць, што на яго фоне пры банальным рыніце можа развіцца гнойны атыт, які затым пяройдзе ў хранічную форму. Але часцей гаворка ідзе пра рубцовыя змены ў сярэднім вуху: на месцы вадкасці развіваюцца рубцы. Гэта ўжо адгезіўны атыт, які практычна немагчыма вылечыць нават хірургічна.

Самы лепшы спосаб абараніць слых і здароўе – не дапусціць развіццё эксудатыўнага атыту. Для гэтага трэба рэгулярна праходзіць прафілактычныя агляды ў лор-урача, своечасова звяртацца па дапамогу ў выпадку найменшых падазрэнняў на праблемы з вушамі і слыхам, у поўнай меры выконваць рэкамендацыі і прызначэнні ўрача. А пры неабходнасці пагадзіцца на адэнатамію. Будзьце здаровыя!

Матэрыялы на сайце slushna.by носяць інфармацыйны характар і прызначаныя для адукацыйных мэтаў. Інфармацыя не павінна выкарыстоўвацца ў якасці медыцынскіх рэкамендацый. Ставіць дыягназ і прызначае лячэнне толькі ваш урач. Рэдакцыя сайта не нясе адказнасці за магчымыя негатыўныя наступствы, якія ўзніклі ў выніку выкарыстання інфармацыі, размешчанай на сайце slushna.by

0 50

Журналіст. Вышэйшая адукацыя. Сябра Беларускага саюза журналістаў. Стаж працы ў прафесіі – 20 гадоў. Беларуска. Нарадзілася ў г.Ганцавічы Брэсцкай вобласці. У 2001 годзе скончыла факультэт журналістыкі Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта па спецыяльнасці «Журналістыка». Працавала спецыяльным карэспандэнтам аддзела эканомікі газеты «Беларуская ніва», аглядальнікам аддзела пісьмаў, аглядальнікам аддзела сацыяльных праблемаў газеты «Савецкая Беларусь» (зараз – «Выдавецкі дом «Беларусь сёння»). З 2016 года – карэспандэнт уласны аддзела інтэрнэт-праектаў РУП «Рэдакцыя газеты «Медыцынскі веснік». З 2000 года з'яўляецца сябрам Беларускага саюза журналістаў (БСЖ). У 2002 годзе стала лаўрэатам прэміі БСЖ за лепшую журналісцкую працу. У 2017 годзе – лаўрэатам прэміі БСЖ «Залатое пяро».