Вядома ж, большасць з нас даўно ўжо адмовіліся ад камп’ютараў, нават не самых яшчэ састарэлых, на карысць больш мабільных і зручных ноутбукаў, планшэтаў, смартфонаў… За столькі гадоў прыстасаванне для выхаду ў інтэрнэт добра-такі зменшылася ў памерах. Я ўжо не кажу, наколькі мадэрнізавалася!
Самы ж першы персанальны камп’ютар «зваўся» IBM 5150 і каштаваў на той час 1565 даляраў. Вось з таго часу мы паступова і далучаліся да працэсу камп’ютарызацыі…
У мяне яна пачалася з прыходам на працу ў рэдакцыю раёнкі ў 2001-ым годзе (між іншым, сёння, стоячы на прыпынку, убачыла колішняга рэадктара газеты, які ўзяў мяне тады на працу. Знак для гэтых думак услых?!). Тады практычна адным на ўсіх карэспандэнтаў і рэкламшчыкаў (пра вёрстку я не кажу) быў маленькі і досыць сталы камп’ютарчык з маленечкім маніторам і чорна-белым адлюстраваннем.
І на ім працаваў толькі адзін чалавек, які набіраў пад дыктоўку альбо самастойна матэрыялы журналістаў.
З якім смехам я зараз прыгадваю, як вучылася карыстацца самай просценькай мышкай! А курсор усё не жадаў станавіцца туды, куды трэба. А вось з наборам праблемаў не было, бо дома мелася машынка. Гэты камп’ютарчык перайшоў у хуткім часе ў маё карыстанне на працоўным месцы. А затым даставаліся ўсё больш мадэрнізаваныя варыянты, пакуль нарэшце ні далі зусім новы…
Дома ж у мяне персанальны камп’ютар з’явіўся ў 2006-ым. І доўгі час на ім самастойна асвойваліся сацыяльныя сеткі, фоташоп, скайп ды іншыя праграмы. Гэта ўжо затым з’явіліся ноут, планшэт, а значна пазней пачалася чарада смартфонаў… Не часта, па патрэбе…
Карацей, усім нам ёсць за што сказаць «дзякуй» персанальнаму камп’ютару, ці не так?!
А колькі размоў ішло пра яго шкодны ўплыў на здароўе! І самыя розныя парады, як тое выпраменьванне зменшыць. Ажно да трымання ў непасрэднай блізкасці ад камп’ютара… кактусаў! І хаця яно нічым не было пацверджанае, людзі ахвотна ў гэта верылі, ставілі калючкі і… супакойваліся адносна свайго здароўя! 🙂
Магчыма, і я б рабіла тое ж, але… З усіх раслінаў чамусьці не люблю кактусы. Нават не ведаю, чаму. На падсвядомым узроўні. Гэтак жа, як не люблю сабак, але вельмі люблю катоў і котак. Таму за час майго актыўнага кветкаводства даўжынёй у некалькі дзясяткаў гадоў у мяне не было, няма і, спадзяюся, не будзе ў кватэры ніводнай калючкі! 🙂
Я больш веру ў тое, што для здароўя падчас працы за камп’ютарам (а на працы ж у мяне па-ранейшаму персанальны камп’ютар, гэта дома ноут) трэба абавязкова рабіць перапынкі і займацца размінкай, гімнастыкай для вачэй. Верыць-то я ў гэта веру… Але каб рабіць рэгулярна…
Бо, бывае, праца сапраўды тэрміновая, і з-за камп’ютара ну проста не ўстаць! А бывае, захопішся перакладам, падборам фотаздымкаў, вёрсткай і… Не ўстаеш, пакуль не закончыш. Эх… А вы заўсёды робіце карысныя перапынкі падчас працы за камп’ютарам?! Калі не, дык трэба, трэба перабудоўвацца… Дзеля здаровага ладу жыцця!
А праўда, мы ўсе сёння ўзрадаваліся таму, што нарэшце з’явіўся інтэрнэт?! Які зноўку працуе без усялякіх проксі… І мы можам заказваць паслугі і аплочваць іх без наяўнасці, даведвацца, як у іншых гарадах, мястэчках, вёсках, краінах жывуць нашыя сваякі, знаёмыя, сябры… Стасавацца… Спрачацца… Перажываць і засмучацца… Радавацца… Абурацца… Увесь спект эмоцый у інтэрнэце! Цэлы свет!
І ў многім усё гэта дзякуючы таму, што калісьці мы займелі свой самы першы персанальны камп’ютар. Які сёння (магчыма, ужо толькі ў думках, бо развіталіся ў рэальнасці даўно) і віншуем шчыра! 🙂
Падпісвайцеся на наш канал у Telegram, групы ў Facebook, «УКантакце», у «Аднакласніках» – і будзьце ў курсе свежых навінаў! Толькі цікавыя відэа на нашым канале YouTube, далучайцеся!
