Хаця надвор’е і не дае нам сёлета шанцу настроіцца на падрыхтоўку да навагодніх святаў, затое каляндар безапеляцыйна нагадвае, колькі дзён у нас засталося. Але, як звычайна, усе намеры зрабіць тое, тое і яшчэ тое зараней пераважна намерамі і застаюцца…
А так хочацца ўсё паспець і проста хаця б крыху адпачыць. Ды дзе там… Заканчэнне года. І ўсё ж калі-нікалі вока выхапіць штосьці ў сеціве, перадасць мозгу… І вось ужо круціцца ў галаве якая-небудзь думка, настойліва распіхваючы астатнія.
Вы прыдумалі ўжо, якімі адмысловымі стравамі ўпрыгожыце навагодні стол? Альбо ў ноч на 31-га снежня, альбо ўдзень 1-га?! Ці такім нават не замарочваецеся? Наступны год па ўсходнім календары – Пацука… Але мне даспадобы, вядома ж, больш мяккія прадстаўнікі гэтага сямейства. Таму ў мяне будзе год Мышкі!
«Што за дзіцячы сад?!» – абурана ўсклікне хтосьці. Ну, а чаму б і не?! Я так часта ўзгадваю пра тое, што ў душы большасць з нас усё роўна застаецца дзецьмі. Дык чаму б і не пагуляцца?! Нікому ж ад гэтага не блага. Мы ў сваёй сям’і – гуляемся! 🙂
Амаль год таму я пісала ўжо тут, як штосьці з усходніх традыцый перайначыла пад сябе. І што сабрала калекцыю з 12-ці невялікіх мяккіх цацак, якія па чарзе з’яўляюцца «гаспадарамі года» і сустракаюць свой прыход… за пачастункам.
Так, Малпу мы «частавалі» бананамі, Пеўня – зернем. А Мышку збіраемся частаваць, вядома ж, сырам! Тым больш, што якраз ідэю адной «стравы» падгледзела ўжо ў сеціве! Толькі задумалася. Вушкі ў мышак – з радыскі. Не думаю, што ўзімку ў нашым невялікім гарадку яе набуду без праблем.
А зараз задала тых мышак у пошуку… Ого! Яшчэ лягчэй! Вушкі з морквы, з кансерваванага агурка, з таго ж самага сыру, з каўбасы… Во, гартайце слайдэр!
