«Сей агуркі на Пахом – будзеш цягаць мяхом!» – сцвярджалася ў народзе. А што тычыцца першага тэрміну высявання гэтай карыснай агародніны, дык на Смаленшчыне (колішняй яе беларускай частцы, адкуль родам мая мама) ён прыпадаў на той час, калі «курапы пачыналі турчаць».
Ведаеце, пра што размова?! 🙂 Перакладаю. Калі жабкі пачыналі квакаць!:) Ды не проста так, а адмыслова. І сапраўды, атрымліваецца ў іх штосьці накшталт «тр-р-р-р-р-р-р-р». Чулі калі-небудзь?! Як не, дык тэрмінова за горад, да сажалкі, спеў жабчын слухаць! 🙂 Акрамя жартаў – прыгожа!
Звычайна на дачы, пачуўшы характэрны гук з бліжэйшай сажалкі, я казала пра тое маме. Маўляў, час ужо, можна агуркі сеяць! І наколькі гэтую агародніну любяць у нашай сям’і, настолькі яна выдатна расце, штогод здзіўляючы чымсьці.
І ніякай «хіміі» пры вырошчванні! Толькі натуральныя падкормкі. Дапамагае ж звычайна цёплая градка, зробленая па тэхналогіі. Калі пад слоем зямлі перагніваюць рэшткі раслін, мінулагодняе лісце ды іншае, падаграваючы зямлю, бы грэлка.
Як жа мы чакаем свайго першага агурка! Часцяком атрымліваецца яго займець акурат да дня народзінаў майго брата – трэцяга ліпеня. Як жа той агурочак пахне! А які смачны! Ну не параўнаць з пакупным! І блізка яны не ляжалі...
Але пакуль... Пакуль той свой першы, агуркі даводзіцца ўсё ж набываць. Бо дужа ўвесну хочацца зеляніны. І калі набываеш агародніну ў прыватнікаў ці фермераў, дык яшчэ нічога на выгляд і смак. Хаця не скажу пра якасць, бо не ведаю... Да нас у Чэрвень апошнім часам свежую агародніну прывозяць ажно са Століншчыны! І па вясне, і па восені... Але давер – толькі свайму. Што ж датычыцца крамаў ці рынку... Якраз у гэтыя выхадныя падзівіліся на раннюю бульбу свежага ўраджаю. Маленькая, несамавітая, такая ўжо абдзёртая... Затое кошт – ого-го! А з якой ужо замежнай (!!!) краіны прыбыла да нас, дык нават і пытацца не захацелася.
Але ж на пачатку чэрвеня хочацца і свежай бульбы, якой бы смачнай уласна вырашчаная мінулагодняя ні была... Толькі вопыт з яе набыццём у гандлёвых кропках усё больш сумны. То вадзяністая, то зусім нясмачная... Усё ж усяму свой час, як кажуць. Чакайма мясцовага беларускага прадукту! І... вяртаемся да агуркоў!
Летась мой аднакласнік, які сярод іншага ў сваёй краме прадае насенне, параіў узяць агуркі гатунку «Цешча». Маўляў, хіт сезону. І вось меў жа рацыю! Атрымаліся яны не толькі ўраджайнымі, але яшчэ і «доўгаіграючымі». Пасох ужо ва ўсіх агурочнік, а ў нас што ў цяпліцы «Цешча», што на адкрытай градцы... Мяхом!:)
А яшчэ мы некалькі гадоў запар высяваем агуркі гатунку «Артыст». Ну, сапраўды, штукар, а не агурок! Пляцёнкамі плады вісяць. І яшчэ аддаём даніну павагі традыцыйным гатункам «Раднічок» і «Лібела», якія даўным-даўно асвоены і вельмі добра сябе зарэкамендавалі.
Свежыя агуркі з дачы ямо проста так, у разнастайных салатах, кефірным супе, з тварагом... Кансервуем, бо для «Гарошку» – самае тое! Улічваючы, што гарох для любімай салаты таксама вырошчваем на дачы.
А калі няма супрацьпаказанняў да іх ужывання, дык гэта ўвогуле цуд, а не прадукт! Нізкі ўзровень калорый, вітаміны В, А, С, РР, магній, калій, медзь, ёд, фоліевая кіслата ды іншае. Агуркі рэгулююць абмен рэчываў, паляпшаюць работу шчытападобнай залозы, нармалізуюць кіслотна-шчолачны баланс... І гэта далёка не ўсе перавагі!
Нядаўна са здзіўленнем даведалася, што агуркі з горкім смакам, якія звычайна есці непрыемна, па словах вучоных, з’яўляюцца добрай прафілактыкай анкалагічных захворванняў!
Таму ўсім дачнікам-агароднікам, у каго надарыцца магчымасць у аўторак высеяць агуркі, шчыра жадаем вялі-і-і-і-і-ізнага ўраджаю! Удачы ў вырошчванні вам, шаноўныя сябры, і... Рыхтуйце мяхі! 🙂 На агуркі!
