Ужо цэлых 15 гадоў прайшло з таго часу, як у мяне з’явіўся асабісты (персанальны) хатні камп’ютар. І менавіта тады я зарэгістравалася ў сацыяльнай сетцы. Не буду казаць, у якой, каб не палічылі за рэкламу. Тым больш, што зараз – усяго ў чатырох. І тое таму, што па працы трэба: вяду групы нашага інфармацыйнага партала. Плюс адзін месэнджар. А так бы мне і адной сацсеткі хапіла б. 🙂
Я памятаю сваё вялізнае захапленне, калі атрымалася знайсці шмат знаёмых. У тым ліку і ў Амерыцы, Польшчы, Германіі… Памятаю, як гэтаму вельмі дзівілася мая мамачка… Што можна, седзячы дома, стасавацца з усім светам! У тым ліку і бачыць адно аднаго ў рэжыме рэальнага часу.
Так, прайшла і праз камп’ютарную залежнасць… А куды ж без гэтага?! 🙂 Як сама патрапіла, так і выйшла. І зараз праверка, што новага ў сацсетках, не забірае шмат часу. Не завісаю. Даўно. Але, тым не менш, прыемныя эмоцыі ад стасункаў з самымі рознымі людзьмі нікуды не падзеліся.
Вось толькі напружваюць розныя фэйкі: «амерыканскія ўрачы з місіяй у Сірыі» і не толькі. Але добра, што хаця б старонкі практычна ўжо не ўскрываюць, як было напачатку – масава. Удасканальваецца ўсё, у тым ліку і абарона прыватных дадзеных.
Але колькі замежных «заклапочаных» на тэме сэксу, бывае, стукаецца ў акаунты розных сацыяльных сетак! Ужо нават здзіўляцца сіл няма. Хаця штораз проста смяюся і дзялюся з сяброўкамі фоткамі і паведамленнямі чарговага «кавалера». Прапушчаныя праз перакладчык, яны часцяком гучаць так, што нават і не зразумееш, пра што там.
Вось з апошняга (прыстойнага!!!) на мове арыгіналу: «Привет, прекрасная сестра, как у тебя хорошая встреча?» Хм… І тут можна было б паставіць задумлівы смайлік, які падпірае рукою падбароддзе знізу. У сэнсе?! Перакласці як «Прывітанне, добры дзень?»
А яшчэ хочацца пасмяяцца. Хм, брат знайшоўся… У мяне свае браты ёсць – родны і траюрадныя… 🙂
– А можа, ён на сустрэчу цябе хоча запрасіць, – падкідвае варыянт расшыфроўкі сяброўка.
Ну-ну… У чаканні! 🙂
Памятаю, як аднойчы, заспрачаўшыся са старым знаёмым пра ролю сацыяльных сетак у нашым жыцці, прывяла яму ў прыклад распаўсюджанае меркаванне: «Калі цябе няма ў сацыяльных сетках, значыць, цябе няма нідзе». Як жа ён пакрыўдзіўся!!! Трэба было чуць і бачыць. Не стасуемся і дагэтуль. 🙂
Я не кажу пра тое, што сацыяльныя сеткі існуюць для захаплення, флірту і каб было дзе час з прыемнасцю бавіць. Хаця гэта таксама немалаважна. Я пра тое, што сама, напрыклад, у сацыяльных сетках ды месэнджары вырашаю, апроч іншага, практычна ўсе працоўныя пытанні! Хутка і бясплатна. 🙂
Памятаю, калі працавала ўласным карэспандэнтам абласной газеты «Мінская праўда» па Чэрвеньскім, Уздзенскім і Старадарожскім раёнах, з ідэолагамі апошніх двух аб усім дамаўлялася толькі ў сацсетках! І было вельмі зручна. З некаторымі знаёмымі з тых раёнаў стасуюся і да гэтага часу…
Начутая і пра тое, што кандыдата ў новыя супрацоўнікі кампаній за межамі правяраюць, у тым ліку, і на наяўнасць акаунтаў у сацыяльных сетках. І быццам іх адсутнасць, наадварот, насцярожвае працадаўцаў. Бо можа паказваць на сацыяфобію і не толькі.
Ды ніхто ж нікога не прымушае сядзець у сацсетках цэлымі днямі!!! Але мець магчымасць звязацца з чалавекам, адправіць яму фоткі, у рэшце рэшт… Я, напрыклад, ведаю людзей, у якіх нават электроннай пошты няма! Маўляў, хапае тэлефонных стасункаў… Вось гэта і зусім для мяне дзіўна. Але… Вядома ж, кожны мае права жыць так, як яму хочацца.
А мне вельмі падабаецца яшчэ «развіртуальвацца» – сустракацца з «фрэндамі», з якімі пазнаёмілася ў сацсетках, у рэальным жыцці. На жаль, такіх выпадкаў бывае няшмат. Але ў свой час пабачыла нават расіянаў, якія прыязджалі ў Беларусь. Так некаторыя з маіх віртуальных сябровак перайшлі ў разрад цалкам рэальных…
Словам, усіх, хто «за» сацыяльныя сеткі, я віншую са святам – Сусветным днём сацыяльных сетак! І шчыра зычу пабольш прыемных стасункаў і задавальнення ад такога баўлення часу!
