Палову царства за аргазм!
Не-не, гаворка зусім не пра тое, што жанчыне аргазм не патрэбен. Як можна свядома адмовіцца ад таго, што прыносіць найвышэйшую асалоду, дорыць непараўнальныя эмоцыі? Увогуле гэтым збольшага і тлумачыцца існуючы — калі называць рэчы сваімі імёнамі — культ жаночага аргазму. Але ці па сілах ноша абодвум удзельнікам, каб ставіць аргазм на вяршыню сексуальных адносін? І ці так ужо неабходна гэты цяжар цягнуць?
Калі верыць тым, хто даследаваў пытанні жаночага аргазму, толькі траціна прыгожай паловы чалавецтва здольная адчуваць найвышэйшы пік сексуальных эмоцый і перажыванняў падчас класічнага палавога акту. Яшчэ 30% для гэтага неабходныя дадатковыя ласкі і стымуляцыі. А каля 12% жанчын наогул ні пры якіх умовах і намаганнях так ніколі ў жыцці і не перажываюць гэтую «маленькую смерць».
Адначасова пераважная большасць жанчын незалежна ад тэмпераменту гарантавана адчуваюць аргазм сам-насам з сабой, пры мастурбацыі. Гэта значыць, дадатковыя дзеючыя асобы, па сутнасці, не патрэбныя, а аргазм застаецца аргазмам незалежна ад таго, якім чынам ён атрыманы.
Сексолаг Дзмітрый Капусцін, які больш як 40 гадоў займаецца вырашэннем чужых сексуальных праблем, лічыць, што жаночы аргазм — прыемная, але неабавязковая ўмова для паўнавартасных зносін. І ўжо дакладна не паказчык тэмпераменту каханкаў.
Тут бы сказаць, што навукоўцы ламаюць галовы над прыродай жаночага аргазма. Але на жаль... Не тая мэта даследаванняў, у вынік якіх гатовыя рабіць унёсак эканомікі сусветных дзяржаў. А на голым энтузіязме далёка не дойдзеш. І тым не менш, навукоўцы Ельскага ўніверсітэта ЗША, правёўшы шэраг даследаванняў, вылучылі версію, тут жа распаўсюджаную сусветнымі таблоідамі: жаночы аргазм — перажытак эвалюцыі. Па іх тэорыі, у далёкім мінулым менавіта аргазм самкі стымуляваў паспяванне яйкаклеткі, спрыяў авуляцыі і, па сутнасці, рабіў магчымым апладненне.
Біялагічны механізм аргазму, на думку навукоўцаў, заключаецца ў значным павышэнні ўзроўню канцэнтрацыі гармонаў у крыві, у прыватнасці, такіх як аксітацын і пралакцын. Падобныя працэсы адбываюцца ў арганізме самак іншых млекакормячых менавіта ў перыяд авуляцыі, а гатоўнасць да спаравання пазначаецца інтэнсіўным вылучэннем ферамонаў.
У жанчын авуляцыя цыклічная і не залежыць ад знешніх прычын. Яе надыход не ўспрымаецца на выгляд, не пазначаны асаблівай манерай паводзінаў. Такім чынам, аргазм у працэсе эвалюцыі страціў сваю важнасць як фактар, які мае значэнне для развіцця віда. Затое, наадварот, набыў вялікую значнасць для асобна ўзятага індывіда. У прыватнасці, жанчыны. Дык у чым жа справа? У тых самых эмоцыях?
Прамым пацверджаннем меркаванняў нашага эксперта могуць паслужыць вынікі даследаванняў навукоўцаў Ратгерскага ўніверсітэта ЗША над пацукамі. Маючы магчымасць стымуляваць за кошт падлучаных электродаў той самы аддзел галаўнога мозгу, які адказвае за задавальненне, пацукі настолькі аддаваліся гэтаму занятку, што пакідалі без задавальнення іншыя жыццёва важныя патрэбы, напрыклад, у ежы. І ў рэшце рэшт паміралі з голаду.
Яшчэ адзін цікавы факт сведчыць пра тое, што зона галаўнога мозгу, у якую наўпрост паступаюць імпульсы ад стымуляцыі палавога нерва, выклікаючы тым самым жаданы аргазм, таксама актывізуецца пры ўжыванні наркотыкаў, нікаціну, кавы і шакаладу. Наўрад ці пасля гэтага ў каго-небудзь застануцца сумневы, чаму аргастычныя адчуванні выклікаюць як мінімум звычку, як максімум — прыводзяць да залежнасці.
На думку эксперта, ёсць тры прычыны, якія перашкаджаюць жанчынам атрымаць свае секунды шчасця, а мужчынам — падарыць іх:
- Устаноўкі ў дачыненні да аргазму. Чым больш істэрычная дама, тым ярчэй яна апісвае аргазм. Не адчувае, а менавіта распавядае пра яго. Таму ўяўленні пра «нармальныя» аргастычныя перажыванні ў пераважнай большасці жанчын і мужчын сфармаваныя з падачы эмацыйна нестабільных жанчын. Толькі стогны, толькі заломванні рук і нешта надзвычайнае, больш падобнае на эпілептычны прыпадак, чым вяршыню асалоды. Не. Рытмічныя скарачэнні сценак похвы (што з'яўляецца фізіялагічнай праявай жаночага аргазму) могуць прайсці і без адпаведнага антуражу. Таму зацыкленасць на чаканні «феерверку» часта становіцца непераадольнай перашкодай на шляху да яго рэальнага наступлення.
- Тэорыя наогул не мае значэння ў такім пытанні, як жаночы аргазм. Веданне мужчыны, дзе знаходзіцца клітар, яшчэ не гарантуе яму феерычнага поспеху ў жанчын. Калі памыляўся Фрэйд, сцвярджаючы, што толькі вагінальны аргазм з'яўляецца сапраўдным, а ўсё астатняе «падробка», то верыць на слова наогул нельга нікому. Акрамя сваёй жанчыны. Уменне адкрыта гаварыць пра ўпадабанні і ўзаемны пошук задавальнення з выкарыстаннем розных спосабаў і тэхнік — верны шлях да жаданага.
- Ігнараванне таго факту, што палавая блізкасць для пераважнай большасці жанчын — не спосаб дасягнення аргазму (паўторым, калі ёй трэба, яна і сама справіцца). Прырода жанчын такая, што секс для яе ў першую чаргу — найвышэйшая ступень даверу да свайго партнёра, фізічнае пацверджанне яе эмацыйных пачуццяў і перажыванняў. Менавіта таму ў сексуальным складніку адносін вядучае значэнне для жанчыны маюць прэлюдыя і пачуццёвасць таго, што адбываецца. Жанчына здольная дараваць адсутнасць аргазму як апагея ночы страсці. Адсутнасць любові, пяшчоты, увагі — ніколі.
