Вось вам калі больш здаровіцца? Ёсць такая пара года? Асабіста ў мяне найлепшае самаадчуванне ў восеньскія ды зімовыя месяцы, калі лёгкі марозік, сняжок, няма шалёнага ветру і вільготнасць невялікая. Тады і галава рэальна лепей працуе, і вершы пішуцца!
Затое калі слата, моцны вецер, дождж, бруд пад нагамі, імунітэт спяшаецца схавацца ва ўтульную норку і нават носу адтуль не паказвае! А ты тут змагайся, як хочаш, з тымі праявамі прастуды ці яшчэ чаго горшага.
А калі ўлічыць, што апошнім часам я стараюся даць магчымасць арганізму спраўляцца самастойна, без усялякіх там антыбіётыкаў… З дапамогай правераных гадамі народных сродкаў… Дык лепей не трэба нам такога надвор’я! J Хаця, як спяваецца ў вядомай песні, і няма яго, дрэннага, у Прыроды…
Думаю, многія памятаюць, якое цудоўнае надвор’е можа надарацца напрыканцы восені. І штогод мы чакаем паўтору. Але няма, няма зараз стабільнасці. У адрозненне ад часоў даўніх і не вельмі.
Вось, напрыклад, 23 кастрычніка – Яўлампій Зімапаказчык і Яўлампія-Лампея. У царкве ў гэты дзень ушаноўваюць святых пакутнікаў – брата і сястру, Яўлампія і Яўлампію. А ў народзе… пазіраюць уночы на неба! А дакладней – на месяц.
Нашы продкі прыкмячалі: «Рогі месяца на поўнач – быць хуткай зіме, ляжа снег па-сухому; калі на поўдзень – хуткай зімы не чакай, будзе бруд ды слізота». І яшчэ: «На Лампею рогі месяца кажуць у той бок, адкуль быць і вятрам».
«Бруд праклінаем, пра снег марым», – заўважалі калісьці на Яўлампія. Што, пагадзіцеся, сёлета і зусім не актуальна. І яшчэ: «У Лампеі бруд ды слізота – кастрычнік-гразнік да Казанскай (4 лістапада – заўв. аўтара) снегам не памыецца, у белы кафтан не прыбярэцца». Назіралі і за дрэвамі: «Лісце на вярбе пачало жаўцець знізу і аблятаць – зіма будзе ранняя».
Яшчэ да Яўлампія, а таксама і непасрэдна 23 кастрычніка, даволі адчувальна змяншаўся светлавы дзень: «Яўлампій лучыну шчыпле, агонь раздзімае і поцемкі асвятляе».
З гэтага дня пачыналася нарыхтоўка лучыны на зіму. А патрабавалася яе шмат. Асабліва ў той час, калі іншых спосабаў асвятлення жылля і надворных пабудоў проста не было. А ўсю хатнюю працу выконвалі менавіта пры святле лучыны…
Нашы продкі лічылі таксама, што менавіта 23 кастрычніка ў людзей абвастраецца інтуіцыя, і можна з поспехам знаходзіць рэчы ці нават жывёлу, якія зніклі. А вось гэта цікавае назіранне, праўда? Можна нават паспрабаваць правесці які-небудзь эксперымент! Толькі не са скептыцызмам падысці, вядома ж. Інакш і блізка нічога не атрымаецца!
Цікава, што ў некаторых мясцовасцях варажэі і лекары ў гэты дзень збіралі траву, якая ў народзе надзеленая магічнымі ўласцівасцямі, – руту. І развешвалі ў хатах пад столлю – для абароны дзяцей ад нячыстай сілы.
А ўвогуле, нягледзячы на свае лекавыя ўласцівасці, яна лічыцца ядавітай. І пры кантакце са скурай, сцвярджаюць спецыялісты, магчымыя зуд, пачырваненні і высыпанні. Так што без спецыяльных ведаў і навыкаў лепей за яе не брацца – у прамым сэнсе!
Ну, а сёння, па магчымасці, цешымся сонечным дзяньком, калі ён камусьці выпаў 23 кастрычніка, частуемся духмянай гарбатай – набытай альбо з уласнаручна высушаных травак… А моладзі нават раяць… паскакаць праз вогнішча! Лічыцца, што такім чынам можна адрадзіцца, бы распачаўшы новае жыццё…
