Праблеме атапічнага дэрматыту ў дзіцячай практыцы сёння адведзенае адно з цэнтральных месцаў: колькасць дзяцей з захворваннямі скуры расце, а паталогія ўсё часцей прымае цяжкія і хранічныя формы.
У той жа час у асяроддзі абывацеляў атапічны дэрматыт часцяком успрымаецца няйначай, як праява алергіі. Жывучасць міфа забяспечваюць і шматлікія калямедыцынскія крыніцы, паказваючы на алергічную прыроду захворвання. Але ці так гэта насамрэч?
Ці можна пацвердзіць або абвергнуць атапічны дэрматыт лабараторнымі аналізамі? Ці ёсць сэнс прытрымлівацца строгай дыеты? Наколькі эфектыўныя пры атапічным дэрматыце антыгістамінныя прэпараты? Прапануем нашым чытачам сумленны і аб'ектыўны погляд на праблему з пазіцыі вядучага эксперта ў галіне алергалогіі Дзмітрыя Бузы.
Алергічны кампанент у атапічным дэрматыце
Пэўны час таму атапічны дэрматыт сапраўды лічыўся кампетэнцыяй алерголагаў. І тлумачылася гэта даволі проста. Алергія імкліва «маладзее», а скура – той орган, які адным з першых рэагуе на ўздзеянне алергену: сухасцю, лушчэннем, пачырваненнем, высыпаннямі.
Асноўнай крыніцай, якая правакуе негатыўную рэакцыю, лічыліся прадукты харчавання. Таму ў побыце атапічны дэрматыт і жорсткая дыета да гэтага часу ідуць у адной звязцы.
Аднак апошнім часам адбыліся вялікія змены ў падыходах да гэтай паталогіі, метадаў яе дыягностыкі і лячэння.
З пункту гледжання медыцыны, атапічны дэрматыт сёння расцэньваецца як хранічнае запаленчае захворванне скуры, абумоўленае генетычна апасродкаваным фактарам – схільнасцю скуры да сухасці і раздражненняў.
Чым меншае дзіця, тым больш актуальная алергія. Пры гэтым яна правакуе праявы атапічнага дэрматыту не больш чым у 30% выпадкаў.
Разам з тым, часцей за ўсё ў якасці трыгераў выступаюць неалергічныя фактары:
- кліматычныя ўмовы надвор'я;
- празмерная вільготнасць або сухасць паветра;
- вірусныя інфекцыі;
- стрэс;
- потавыя выдзяленні;
- адзенне з непрыдатных матэрыялаў і многія іншыя.
Гэта значыць, у большасці выпадкаў атапічнага дэрматыту пошук алергена – задума абсалютна бессэнсоўная, як і захаванне строгай дыеты з вялікай колькасцю абмежаванняў.
Сімптомы і дыягностыка атапічнага дэрматыту
Праявы атапічнага дэрматыту, іх лакалізацыя ў залежнасці ад узросту істотна адрозніваюцца, таму ў дзіцячай практыцы прынятая класіфікацыя формаў захворвання:
- Немаўляцкая – дзеці ад нараджэння да 2 гадоў. Скура схільная да мокнуці і пачырванення. Вобласць пашкоджання даволі шырокая. Класічныя лакалізацыі: твар (гіперэмія шчок або «палаючыя» шчокі), вонкавыя паверхні суставаў, жывот і г.д.
- Дзіцячая – дзеці ад 3 да 12 гадоў. Запаленчы працэс лакалізуецца пераважна ў скурных складках: шыя, унутраныя паверхні рук і ног, пахвінная вобласць, а таксама на павеках.
- Падлеткавая або дарослая – дзеці ад 13 да 18 гадоў. Пераважае выяўленая сухасць і патаўшчэнне скуры, лушчэнне. Яркія праявы, як правіла, адсутнічаюць.
Трэба адзначыць, што атапічны дэрматыт па праявах шмат у чым падобны да іншых скурных захворванняў, у прыватнасці, да псарыязу. Для таго, каб дакладна вызначыць дыягназ, праводзіцца так званая дыферэнцыяльная дыягностыка.
Пры выяўленні ў дзіцяці высыпанняў і пачырванення скуры неабходна перш за ўсё звярнуцца да педыятра, падкрэслівае эксперт. Скурныя праявы могуць быць звязаныя з інфекцыяй. У кампетэнцыі педыятра вырашыць пытанне пра неабходнасць кансультацыі вузкага спецыяліста.
Нярэдка агульных рэкамендацый па догляду скуры аказваецца дастаткова і кансультацыя дэрматолага ці алерголага не патрэбная. У адваротным выпадку пацыент накіроўваецца да дэрматолага, які праводзіць дыферэнцыяльную дыягностыку і пры пацверджанні дыягназу атапічнага дэрматыту прызначае адэкватнае лячэнне. У большасці выпадкаў яно зводзіцца да вонкавай тэрапіі.
Калі ў спецыяліста ёсць здагадкі, што маюць месца алергічныя трыгеры альбо ёсць пэўныя спадарожныя захворванні, якія правакуюць абвастрэнне, пацыента паралельна вядуць некалькі сумежных спецыялістаў: педыятр, дэрматолаг, гастраэнтэролаг, алерголаг. Дзіця з атапічным дэрматытам, калі яно знаходзіцца на дыспансерным уліку, дэрматолаг і алерголаг назіраюць і аглядаюць рэгулярна, не радзей за адзін раз на год.
Па словах Дзмітрыя Бузы, лабараторныя абследаванні апраўданыя толькі ў тым выпадку, калі неабходна:
- выключыць іншую паталогію пры правядзенні дыферэнцыяльнай дыягностыкі;
- выключыць фактары, якія падтрымліваюць цячэнне атапічнага дэрматыту (наяўнасць глісных інвазій; захворванняў страўнікава-кішэчнага тракта, напрыклад, гастрыту ці наяўнасць хелікабактар пілоры і інш.);
- вызначыць алергічныя трыгеры, калі на тое ёсць падставы. У гэтым выпадку праводзяцца тэсты на алергію.
Пра тое, як лечаць атапічны дэрматыт і ці можна папярэдзіць развіццё захворвання, чытайце ў наступным матэрыяле >>>
https://bel.24health.by/lyachenne-i-prafilaktyka-atapichnaga-dermatytu/
Матэрыялы на сайце slushna.by носяць інфармацыйны характар і прызначаныя для адукацыйных мэтаў. Інфармацыя не павінна выкарыстоўвацца ў якасці медыцынскіх рэкамендацый. Ставіць дыягназ і прызначае лячэнне толькі ваш урач. Рэдакцыя сайта не нясе адказнасці за магчымыя негатыўныя наступствы, якія ўзніклі ў выніку выкарыстання інфармацыі, размешчанай на сайце slushna.by