17.08.2019
17.08.2019

Ці могуць трэніроўкі выклікаць панічныя атакі? Адказы вядомага медблогера

logo
Здароўе дарослых
0 70
Памер шрыфта:
  • A
  • A
  • A

На YouTube-канале беларускага ўрача Андрэя Ягорава ўжо больш за 81 тысячу падпісчыкаў. Гэта адзін з самых вядомых беларускіх медыцынскіх блогераў і бодзібілдараў.

Малады ўрач вельмі даступна тлумачыць, як уладкаваны наш арганізм і што з ім адбываецца падчас хваробы. Ён не абмяжоўваецца шаблонамі, а аналізуе і асэнсоўвае свой штодзённы ўрачэбны досвед (абслугоўвае 2200 пацыентаў на ўчастку), таму яго меркаванні часам нетрывіяльныя. Прапануем агляд яго апошніх ролікаў па папулярных запытах.

Андрэй Ягораў - урач, медблогерЧаму трымаецца тэмпература?

Многіх людзей хвалюе пытанне, чаму часам без бачных прычын пастаянна трымаецца невысокая тэмпература 37,2-37,4. Вось базавыя рэчы, якія трэба разумець і ведаць людзям, на думку Андрэя Ягорава:

– Тэмпература нашага цела на працягу сутак змяняецца. Мінімальная назіраецца ўранку (рана) і паступова расце на працягу дня, дасягаючы піка да 18.00-21.00. Гэтую асаблівасць трэба ведаць, каб не хвалявацца лішні раз. Калі вы цэлы дзень працавалі, актыўнічалі, хадзілі на трэніроўку, да вечара стаміліся, вырашылі на ўсялякі выпадак памераць тэмпературу і выявілі яе павышэнне да 37,2-37.4, не трэба турбавацца раней часу.

Гэта сведчыць пра тое, што вы ператаміліся, вам проста трэба крыху раней легчы спаць, добра праветрыўшы пакой. А вось калі ў вас 37,5 раніцай, гэта хутчэй за ўсё кажа пра тое, што вы захварэлі і трэба лячыцца.

Мала хто ведае, што ў нашым арганізме ёсць цэнтр тэрмарэгуляцыі. Гэта гіпаталамус, які размешчаны ў мозгу. І гэты цэнтр можа даваць збой. Чалавек перахварэў на цяжкую інфекцыю, напрыклад, на пнеўманію. Доўгі час ён прымаў антыбіётыкі і гарачкапаніжальныя, бо ў яго трымалася высокая тэмпература. Потым ён паправіўся, аналізы і рэнтген-здымак добрыя, але трымаецца невысокая тэмпература.

Чалавек перажывае, што яго недалячылі, і пачынае самастойна прымаць антыбіётыкі альбо хадзіць па ўрачах. А гэта проста адбыўся збой у цэнтры тэрмарэгуляцыі, бо наш арганізм і мозг дзейнічаюць па інерцыі: доўгі час была высокая тэмпература, і арганізм яе «запомніў». Таму не трэба самалячэння і панікі, проста неабходна больш адпачываць, не займацца цяжкай фізічнай нагрузкай і спортам, каб арганізм цалкам аднавіўся.

Таксама невысокая тэмпература можа трымацца з-за стрэсаў, а чалавек можа гэтага не ўсведамляць. У такім выпадку рэкамендую здаць агульны аналіз мачы і крыві, зрабіць рэнтген, праверыць гармоны шчытападобнай залозы і саму залозу. І даць сабе паўнавартасны адпачынак. Як правіла, пасля яго тэмпература нармалізуецца.

Галоўны біч нашага часу ў тым, што людзі пачалі баяцца тэмпературы і занадта рана пачынаюць прымаць гарачкапаніжальныя сродкі, падрываючы свой імунітэт, лічыць доктар.

– Павышаная тэмпература – спосаб барацьбы арганізма з інфекцыяй. Ён яе павышае, каб актывізаваць імунітэт і перамагчы яе самастойна, а мы не даем яму гэта зрабіць. Я заўсёды раю пацыентам: дайце сабе хаця б трое сутак без гарачкапаніжальных, калі тэмпература не пераўзыходзіць 39.

Так, будзе балець галава, косткі, мышцы, знікне апетыт. Але гэта час, калі арганізм лечыць сам сябе. Калі вы прымаеце гарачкапаніжальнае з першага дня, хвароба зацягваецца, і вы папраўляецеся не так хутка.

Ці можа поўны стаць качком?

Чаму адзін чалавек есць вялікую колькасць вугляводаў і тлушчаў і пры гэтым усё жыццё застаецца «сухім», а другі з дзяцінства не можа схуднець, нават узмоцнена займаючыся спортам? На думку доктара, база пабудовы цела закладваецца ў дзяцінстве.

– Я заўсёды звяртаю ўвагу на склад цела, аналізуючы лад жыцця пацыента. Паколькі ў мяне на прыёме і дарослыя, і дзеці, магу прасачыць дынаміку росту і палавога сталення і зрабіць высновы. Ёсць вельмі рухомыя дзеці, якія ад прыроды любяць бегаць і скакаць. Іх цела пачынае фарміравацца, зыходзячы з гэтага ладу жыцця, і ў момант палавога сталення, калі актывізуецца гарманальны фон, іх метабалізм быццам бы кансервуецца.

Колькасць гармонаў шчытападобнай залозы, палавых гармонаў і інсуліну фіксуецца на пэўных лічбах на працягу ўсяго жыцця, калі, вядома, лад жыцця рэзка не зменіцца на маларухомы. Калі ж гэта адбудзецца, цікава, што такія худыя людзі не набіраюць тлушч у руках, плечавым поясе, нагах, у іх расце толькі жывот.

Тое ж адбываецца і з першапачаткова тоўстымі дзецьмі, у якіх ад прыроды жаданне рухацца невысокае, гэта не прыносіць ім задавальнення. Калі да перыяду палавога сталення такое дзіця ніяк не мяняе свой лад жыцця, не пачынае займацца спортам, у яго адбываецца кансерваванне пэўнага ўзроўню інсуліну і важных гармонаў. Працэнт тлушчу высокі, такім чынам, і працэнт інсуліну будзе высокім. Ён па жыцці будзе лёгка набіраць і дрэнна скідваць вагу.

Гэты фактар трэба ведаць, каб адэкватна ацэньваць перспектывы змяніць сваё цела, лічыць доктар.

– Калі такія поўныя людзі ў пэўны момант вырашаць схуднець і «падсушыцца», яны не змогуць зрабіць гэта лёгка, як худыя людзі, чый метабалізм фарміраваўся ў дзяцінстве ва ўмовах нізкага тлушчу. Дзякуючы трэніроўкам яны змогуць прыйсці да нармальнага працэнту тлушчу ў раёне 15%, але «дасушыцца» да кубікаў прэса, зрабіць тонкую скуру і выглядаць, як на часопісным здымку, будзе вельмі складана.

З фармакалогіяй, якая змяняе метабалізм, так, але не натуральным чынам. Таму трэба з розумам падыходзіць да змены свайго цела, ведаць уласную генетыку, памятаць, што было з вамі ў дзяцінстве, інакш можна паставіць нерэальныя мэты і істотна нашкодзіць арганізму.

Ці існуе вегетасасудзістая дыстанія?

Калі ў чалавека ўсё добра з аналізамі, няма паталогіі, але ён скардзіцца на розныя нядужанні, нашы ўрачы часта выстаўляюць яму дыягназ «вегетасасудзістая дыстанія», хаця яго няма ў міжнароднай класіфікацыі хвароб. У заходняй практыцы падобныя сімптомы называюць панічнымі атакамі або СВД – саматаформная вегетатыўная дысфункцыя. Але людзей больш хвалюе не назва, а чаму такое адбываецца і што рабіць. Вось што думае на гэты конт Андрэй Ягораў:

– У нас ёсць аўтаномная вегетатыўная нервовая сістэма (ВНС). Яна кіруе ўсімі нашымі ўнутранымі органамі, якія працуюць аўтаматычна, па-за залежнасці ад нашых жаданняў. Я магу кіраваць рукой, але не магу паўплываць на потавыдзяленне або пашырэнне сасудаў сілай думкі, бо апошнім кіруе якраз ВНС. Яна дзеліцца на сімпатычную і парасімпатычную.

Сімпатычная сістэма актывізуе наш арганізм, выдзяляе адрэналін, мы робімся хутчэйшымі, мацнейшымі. А парасімпатычная, наадварот, працуе, калі мы адпачываем, спрыяе страваванню, слінавыдзяленню, запавольванню сардэчнага рытму і г.д. Гэта залежыць ад сітуацыі. Калі вы бачыце сабаку, які хоча напасці, сімпатычная сістэма актывізуецца, падскоквае ўзровень адрэналіну, і вы пачынаеце ўцякаць.

Калі сімпатычная сістэма нечакана ўключаецца ў той час, калі вы знаходзіцеся ў спакоі і няма ніякай бачнай пагрозы, гэта і ёсць дысфункцыя. Напрыклад, чалавек ноччу падскоквае ад страху, і ў яго шалёна калоціцца сэрца. Можа ўзнікаць боль за грудзінай, галаўны боль, узнімацца артэрыяльны ціск, бо нашы сасуды скарачаюцца пад уздзеяннем ВНС.

Чаму гэта адбываецца, растлумачыць цяжка, часта разабрацца ў гэтым дапамагаюць псіхатэрапеўты. Але ёсць базавыя рэчы, якія могуць палегчыць такі стан, упэўнены ўрач-відэаблогер.

– Па-першае, трэба абследавацца. Калі органы, аналізы ў парадку, значыць, у вас можа быць СВД. Усведамленне таго, што вы здаровыя, усё нармальна з тым жа сэрцам, дае больш упэўненасці і спакою для кантролю над сітуацыяй. Калі пачынаецца прыступ, не трэба сядзець і апускацца ў хваравіты стан.

Што ж рабіць? Можна ўстаць і павольна выпіць шклянку вады, можна рабіць масаж заплюшчаных вачэй. Трэба зрабіць рух, які адцягвае арганізм ад панічнага стану, дапамагчы яму пераключыць сімпатычную сістэму на парасімпатычную. У такіх выпадках урачы прызначаюць пацыентам гліцын, наатропы, вітаміны групы В, усё гэта трэба выкарыстоўваць. Таксама дапаможа аўтагенная трэніроўка.

Вы павінны прызвычаіць арганізм знаходзіцца ў супакоеным стане, што дапаможа яму не даваць такіх непрадказальных збояў.

Асобнае пытанне – сілавыя трэніроўкі. Андрэй Ягораў упэўнены, што яны могуць быць фактарам рызыкі СВД.

– У мяне быў пацыент, які рэзка ў 17 гадоў пачаў актыўна трэніравацца ў спартзале кожны дзень па тры гадзіны – і праз некалькі гадоў такіх узмоцненых трэніровак у яго пачалі здарацца панічныя атакі. Паколькі па ўсіх паказчыках ён быў здаровым, дык адразу спытаўся ў мяне, ці маглі трэніроўкі справакаваць атакі. І я адказаў: безумоўна.

Чалавек вельмі напружваў свой арганізм і нервовую сістэму. А нервовая сістэма – гэта не эфемерная матэрыя, а канкрэтная сістэма, якая таксама высільваецца. У далейшым гэты хлопец навучыўся рэгуляваць такія станы, адкарэктаваў нагрузкі і практычна перамог атакі.

Інтэрв'ю з урачом можна пачытаць і паглядзець тут.

Фота – са старонак Андрэя Ягорава ў сацыяльных сетках і адкрытых інтэрнэт-крыніц.

Падпісвайцеся на нашы групы ў Facebook, «УКантакце» – і будзьце ў курсе свежых навінаў! 

Матэрыялы на сайце slushna.by носяць інфармацыйны характар і прызначаныя для адукацыйных мэтаў. Інфармацыя не павінна выкарыстоўвацца ў якасці медыцынскіх рэкамендацый. Ставіць дыягназ і прызначае лячэнне толькі ваш урач. Рэдакцыя сайта не нясе адказнасці за магчымыя негатыўныя наступствы, якія ўзніклі ў выніку выкарыстання інфармацыі, размешчанай на сайце slushna.by

0 70

Журналіст і медыятар. У журналістыцы каля 20 гадоў. Асноўная цікавасць – сацыяльныя праблемы. Скончыла журфак БДУ. Да партала «Здаровыя людзі» і газеты «Медыцынскі веснік» працавала ў рэдакцыі «Аргументы і факты» ў Беларусі, штотыднёвіках «СССР: постфактум», «Маскоўскі камсамолец ў Беларусі», нацыянальнай грамадска-асветніцкай газеце «Культура», інтэрнэт-выданні Оpen.by. Сябра Беларускай асацыяцыі журналістаў. Матэрыялы Ганны выдзяляюцца выразнай структурай, глыбінёй раскрыцця тэмы і сваёй аналітычнасцю. Хобі: літаратура, напісанне дзіцячых кніг. Аўтар праектаў: ТэДДзі (Трыбуна для дзяцей) – нацыянальная пляцоўка для выказвання меркаванняў і пазіцый дзяцей па хвалюючых праблемах (сумесны праект штотыднёвіка «Аргументы і факты» ў Беларусі, РГА «Беларуская Асацыяцыя клубаў ЮНЕСКА», Прадстаўніцтва Дзіцячага фонду ААН у Рэспубліцы Беларусь (ЮНІСЕФ) . «Урачы – таксама людзі» (24health.by), «Хатні догляд цяжкахворых» (сумесна з Беларускім таварыствам Чырвонага Крыжа) (24health.by), «Урачэбныя анлайн-канферэнцыі» (24health.by сумесна з tut.by).